Όταν ένα χρηματοπιστωτικό ίδρυμα χορηγεί δάνειο σε ξένο νόμισμα, πρέπει να παρέχει στον δανειολήπτη επαρκή πληροφόρηση ώστε αυτός να είναι σε θέση να λάβει συνετή και εμπεριστατωμένη απόφαση. Επομένως, ο επαγγελματίας οφείλει να παρέχει στον καταναλωτή κάθε πληροφορία που του είναι αναγκαία για να αξιολογήσει τις οικονομικές συνέπειες ρήτρας στις οικονομικές του υποχρεώσει.
Το Δικαστήριο διαπιστώνει με την απόφασή του ότι η επίδικη ρήτρα αποτελεί στοιχείο της κύριας παροχής της συμβάσεως δανείου, με αποτέλεσμα ο καταχρηστικός της χαρακτήρας να μπορεί να εξετασθεί υπό το πρίσμα της οδηγίας μόνο στην περίπτωση που δεν διατυπώθηκε κατά σαφή και κατανοητό τρόπο. Ειδικότερα, η υποχρέωση εξοφλήσεως δανείου σε συγκεκριμένο νόμισμα συνιστά ουσιώδες στοιχείο της συμβάσεως δανείου, δεδομένου ότι δεν αφορά παρεπόμενο όρο καταβολής, αλλά την ίδια τη φύση της υποχρεώσεως του οφειλέτη.
