(Α` ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ) Αναγνωριστική αγωγή άρσης νομικής αυτοτέλειας ανώνυμης εταιρείας και καταψήφισης των χρεών της σε κατά των κληρονόμων του βασικού μετόχου της. Νομική προσωπικότητα νομικού προσώπου κα βασικά στοιχεία αυτής όπως η περιουσιακή αυτοτέλεια και η χωριστή ευθύνη αυτού έναντι των μελών του. Άρση νομικής αυτοτέλειας νομικού προσώπου. Δεν συνιστά κατάχρηση αυτής η συγκέντρωση όλων ή της πλειοψηφίας των μετοχών μίας ανώνυμης εταιρείας ή των μεριδίων μίας ΕΠΕ σε ένα πρόσωπο αφού υφίστανται και εκ του νόμου μονοπρόσωπες μορφές αυτών ούτε η χρήση των εν λόγω εταιρειών για την επιχειρηματική δραστηριότητα φυσικών προσώπων προς αποφυγή των δυσμενών οικονομικών συνεπειών εκ της άσκησης της αφού αποτελεί συνήθη εμπορική πρακτική. Αντιθέτως κατάχρηση της νομικής αυτοτέλειας των νομικών προσώπων που δικαιολογεί την άρση αυτής συντρέχει όταν ο κύριος μέτοχος ή εταίρος χρησιμοποιεί την εταιρεία προς καταστρατήγηση του νόμου, για δόλια πρόκληση ζημίας σε τρίτους ή αποφυγής εκπλήρωσης των ατομικών ή εταιρικών του υποχρεώσεων καθ’ υπέρβαση των αντίστοιχων δυνατοτήτων του. Ενδείξεις περί τούτου είναι η ελλιπής χρηματοδότηση της εταιρείας και η σύγχυση εταιρικής και ατομικής περιουσίας από το βασικό μέτοχο ή εταίρο. Συνέπειες της ως άνω άρσης η οποία σε κάθε περίπτωση είναι προσωρινή και περιορισμένη αφορώσα μόνο τις συναλλαγές για τις οποίες ζητείται. Ορθώς το εφετείο επικύρωσε την πρωτόδικη απόφαση που απέρριψε την αγωγή της αναιρεσείουσας αφού δεν προέκυψε από τις αποδείξεις πως ο δικαιοπάροχος των αναιρεσιβλήτων χρησιμοποίησε καταχρηστικά κατά τα ανωτέρω την νομική προσωπικότητα της εκπροσωπούμενης από αυτόν ανώνυμης εταιρείας στις επίδικες συναλλαγές. Απορρίπτει αναίρεση κατά της 4231/2015 αποφάσεως του Μονομελούς Εφετείου Αθηνών.
Αριθμός 1355/2018 ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ A1` Πολιτικό Τμήμα ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τους Δικαστές: Γεώργιο Λέκκα Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Αθανάσιο Καγκάνη - Εισηγητή, Αλτάνα Κοκκοβού, Αγγελική Τζαβάρα και Θωμά Γκατζογιάννη, Αρεοπαγίτες. ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ, δημόσια στο ακροατήριό του, στις 7 Μαΐου 2018, με την παρουσία και του Γραμματέα Γεωργίου Φιστούρη, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ: Της αναιρεσείουσας: Ομόρρυθμης Εταιρείας με την επωνυμία "... ...", που εδρεύει ... και εκπροσωπείται νόμιμα από τον ..που παραστάθηκε μετά της πληρεξουσίας δικηγόρο Μαρίας Εξαρχουλάκου και κατέθεσε προτάσεις. Των αναιρεσιβλήτων: 1) Ανώνυμης Εταιρείας με την επωνυμία "..." και με διακριτικό τίτλο "......", που εδρεύει ... και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία δεν εκπροσωπήθηκε στο ακροατήριο, 2) ... του .., με την ιδιότητα του καθολικού διαδόχου του ... του .., 3) ... του .., με την ιδιότητα του καθολικού διαδόχου του ... του .., κατοίκων ..., οι οποίοι παραστάθηκαν μετά του πληρεξουσίου δικηγόρου τους Ιωάννη Τόλη και κατέθεσαν προτάσεις, 4) .. του .., με την ιδιότητα του καθολικού διαδόχου του ... του .., κατοίκου ... η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Ιωάννη Τόλη και κατέθεσε προτάσεις. Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 7/9/2009 αγωγή των υπό στοιχεία 2-4 ήδη αναιρεσιβλήτων και την από 4/3/2009 αγωγή της ήδη αναιρεσείουσας, που κατατέθηκαν στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών και συνεκδικάστηκαν. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 7010/2013 οριστική του ίδιου Δικαστηρίου και 4231/2015 του Μονομελούς Εφετείου Αθηνών. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζήτησε η αναιρεσείουσα με την από 7/1/2016 αίτησή της, επί της οποίας εκδόθηκε η 524/2017 απόφαση του Αρείου Πάγου που κήρυξε την συζήτηση απαράδεκτη. Την υπόθεση επανέφερε προς συζήτηση η αναιρεσείουσα με την από 1/9/2017 κλήση της. Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν, όπως σημειώνεται πιο πάνω. Η πληρεξούσια της αναιρεσείουσας ζήτησε την παραδοχή της αιτήσεως, ο πληρεξούσιος των παραστάντων αναιρεσιβλήτων την απόρριψή της και καθένας την καταδίκη του αντίδικου μέρους στη δικαστική δαπάνη. ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ Όπως προκύπτει από τις μετ` επικλήσεως από την αναιρεσείουσα προσκομιζόμενες υπ` αριθμ. ../9.2.2017 και ../27.12.17 εκθέσεις επιδόσεως της αρμoδίας δικαστικής επιμελήτριας του Πρωτοδικείου Αθηνών ..., ακριβές επικυρωμένο αντίγραφο της υπό κρίση, [από 7.1.2018 και με αριθμ. καταθ. ../2016], αιτήσεως αναιρέσεως καθώς και της από 1.9.2017, κλήσεως, [με την οποία αυτή φέρεται προς συζήτηση μετά την κήρυξη απαραδέκτου της επ` αυτής συζητήσεως με την 524/2017 απόφαση του τμήματος αυτού], με την υπ` αυτήν πράξη προσδιορισμού δικασίμου και κλήση προς συζήτηση. Επιδόθηκε από την, επισπεύδουσα αναιρεσείουσα νομοτύπως και εμπροθέσμως στην πρώτη των αναιρεσιβλήτου ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία ... .. . Εφόσον, όμως η τελευταία δεν εμφανίσθηκε κατά την εκφώνηση της υποθέσεως από την σειρά του οικείου πινακίου ούτε κατέθεσε την από τη διάταξη του άρθρου 242§2 ΚΠολΔ, που εφαρμόζεται και στην αναιρετική διαδικασία, (αρθρ. 573§1 ΚΠολΔ) δήλωση, πρέπει να προχωρήσει η συζήτηση της υπόθεσης, παρά την απουσία της (αρθρ. 576 ΚΠολΔ). Κατά τη διάταξη του άρθρ. 34 του ΑΚ, ικανότητα δικαίου είναι η ικανότητα του φυσικού προσώπου να έχει δικαιώματα και υποχρεώσεις. Όμως και ενώσεις προσώπων για την επιδίωξη ορισμένου σκοπού, καθώς επίσης και σύνολα περιουσίας για την εξυπηρέτηση ορισμένου σκοπού, μπορούν, κατά τη διάταξη του άρθρ. 61 του ΑΚ, να αποκτήσουν προσωπικότητα, αν τηρηθούν οι όροι που αναγράφει ο νόμος, δηλαδή να αποκτήσουν ικανότητα δικαίου, η οποία πάντως δεν εκτείνεται, κατά τη διάταξη του άρθρ. 62 του ίδιου Κώδικα, σε έννομες σχέσεις που προϋποθέτουν ιδιότητες φυσικού προσώπου. Επομένως νομική προσωπικότητα είναι η ικανότητα δικαίου, που απονέμεται από το νόμο σε οργανισμούς, που επιδιώκουν ορισμένο σκοπό, οι οποίοι ανάγονται έτσι σε αυτοτελείς φορείς δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, δηλαδή σε νομικά πρόσωπα με χωριστή περιουσία απ αυτή των μελών τους, που τους προσδίδει αυθύπαρκτη στο χώρο και συνεχή στο χρόνο οντότητα. Η νομική λοιπόν προσωπικότητα είναι δημιούργημα του δικαίου, με την οποία εξυπηρετούνται οικονομικές και κοινωνικές ανάγκες, όπως προπάντων είναι ο περιορισμός της ευθύνης και των κινδύνων κατά την άσκηση της εμπορικής δραστηριότητας με ανάλογη μείωση και του κόστους από τη συμμετοχή σ` αυτή. Η περιουσιακή αυτοτέλεια των νομικών προσώπων είναι συνεπώς το βασικότερο στοιχείο της ιδιοσυστασίας τους, που εκφράζεται και με τη διάταξη του άρθρ. 70 ΑΚ, σύμφωνα με την οποία οι δικαιοπραξίες, που επιχείρησε μέσα στα όρια της εξουσίας του το όργανο διοίκησης του νομικού προσώπου υποχρεώνουν το νομικό πρόσωπο. Απόρροια της ιδιαίτερης ικανότητας δικαίου των νομικών προσώπων είναι ακριβούς και η ιδιαίτερη ικανότητα ευθύνης τους, δηλαδή αποκλειστικής και χωριστής από την ευθύνη των μελών τους, που σημαίνει, ότι υπέγγυα στους δανειστές του νομικού προσώπου είναι μόνον η δική του περιουσία και όχι και η περιουσία των μελών του, ενώ και αντιστρόφως η περιουσία του δεν είναι υπέγγυα στους ατομικούς δανειστές των μελών του. Ωστόσο ο απόλυτος αυτός διαχωρισμός δικαιολογείται, όταν εξυπηρετεί τους σκοπούς της χωριστής νομικής προσωπικότητας, διαφορετικά δεν είναι ανεκτός από το δίκαιο και κάμπτεται, είτε ευθέως με βάση σχετική διάταξη του νόμου, όπως λ.χ. είναι η διάταξη του άρθρ. 83 παρ. 2 του κ.ν. 2190/1920, είτε κατά την καλή πίστη, όπως αυτή αποτυπώνεται στα άρθρ. 281, 288 και 200 του ΑΚ, δηλαδή, όταν γίνεται κατάχρηση της αυτοτελούς ύπαρξης του νομικού προσώπου, οπότε καταφάσκετε η άρση της περιουσιακής αυτοτέλειάς του. Ειδικότερα η εταιρεία ως σύνολο έννομων σχέσεων και καταστάσεων, που διέπονται από ορισμένο πλέγμα κανόνων δικαίου με τη μορφή αυτοτελούς ενότητας, οφείλει να υπηρετεί κοινωνικό κυρίως, σκοπό στο πλαίσιο και των συνταγματικών διατάξεων των άρθρ. 5 παρ. 1 και 12 παρ. 1, 3. Η χρησιμοποίηση έτσι της εταιρείας για την εξυπηρέτηση σκοπών αποδοκιμαζόμενων από την έννομη τάξη συνιστά απαγορευμένη από το νόμο κατάχρηση του θεσμού της εταιρείας. Η καταχρηστική συμπεριφορά που εκδηλώνεται ως κατάχρηση θεσμού, δεν ρυθμίζεται ειδικά στο νόμο. Πρέπει όμως, να υπαχθεί και αυτή στη διάταξη του άρθρ. 281 ΑΚ και οι συνέπειες της να αντιμετωπισθούν σε αναλογία με τις συνέπειες της κατάχρησης δικαιώματος. Κατά την έννοια αυτή δεν συνιστά καταχρηστική συμπεριφορά μόνη η συγκέντρωση των περισσότερων ή και όλων των μετοχών ανώνυμης εταιρείας ή των μεριδίων εταιρείας περιορισμένης ευθύνης σε ένα μόνον πρόσωπο, ακόμη και αν αυτό είναι ο διευθύνων σύμβουλος ή ο διαχειριστής της εταιρείας και την ελέγχει έτσι τυπικά και ουσιαστικά (ΟλΑΠ 5/1996), αφού αναγνωρίζεται από το δίκαιο η μονοπρόσωπη κεφαλαιουχική εταιρεία {ανώνυμη, ναυτική ή Ε.Π.Ε., βλ. άρθρ. 1 παρ. 3 κ.ν. 2190/1920, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρ. 3 του ν. 3604/2007, 41 παρ. 2 ν. 959/1979, 43α ν. 3190/1955, που προστέθηκε με το άρθρ. 2 του π.δ. 279/1993), η οποία και διατηρεί την οικονομική αυτοτέλεια του νομικού προσώπου της έναντι του φυσικού προσώπου, στο οποίο ανήκουν οι μετοχές ή τα μερίδιά της. Δεν συνιστά επίσης, καταχρηστική συμπεριφορά η επιλογή μιας κεφαλαιουχικής εταιρείας για την άσκηση μέσω αυτής επιχειρηματικής δραστηριότητας από έναν ή περισσότερους επιχειρηματίες, με σκοπό η εταιρεία να λειτουργήσει ως μηχανισμός απορρόφησης των τυχόν δυσμενών συνεπειών της επιχειρηματικής δραστηριότητάς τους, αφού το σκοπό ακριβώς αυτό προορίσθηκε να εξυπηρετεί η κεφαλαιουχική εταιρεία. Συνεπώς, δεν λειτουργούν αθέμιτα οι διάφοροι επιχειρηματίες, που επιλέγουν κάποιον από τους προαναφερόμενους τύπους της κεφαλαιουχικής εταιρείας για να θωρακίσουν με τα πλεονεκτήματα, που αυτός προσφέρει, την επιχειρηματική δραστηριότητά τους, γι` αυτό και δεν δικαιολογείται η ταύτιση τους με την εταιρεία και η μεταφορά έτσι στους ίδιους της ευθύνης, που βαρύνει το νομικό πρόσωπο της εταιρείας. Περαιτέρω δεν συνιστά καταχρηστική συμπεριφορά κατά την παραπάνω έννοια ούτε η ταύτιση των συμφερόντων της εταιρείας με αυτά του βασικού μετόχου ή εταίρου της ή η συστηματική απ` αυτούς παροχή εγγυήσεων υπέρ της εταιρείας, ούτε η εμφάνισή τους ως των ουσιαστικών φορέων της ασκούμενης από την εταιρεία επιχείρησης, αφού η εταιρεία εξυπηρετεί σε τελική ανάλυση τα συμφέροντα των προσώπων αυτών, τα οποία με την παροχή από μέρους τους εγγυήσεων για λογαριασμό της εταιρείας διασφαλίζουν αντίστοιχα και τα δικά τους συμφέροντα κατά θεμιτό ασφαλώς τρόπο, ενώ αλληλένδετη με την ιδιότητα του βασικού μετόχου ή εταίρου είναι η εμφάνιση των προσώπων αυτών ως των ουσιαστικών φορέων της επιχειρηματικής εταιρικής δράσης. Σε όλες λοιπόν τις περιπτώσεις αυτές, που δεν διαπιστώνεται κατάχρηση κατά τη λειτουργία του εταιρικού θεσμού, διατηρείται αναλλοίωτη και η αυτοτέλεια της εταιρείας ως νομικού προσώπου. Όμως, η αρχή αυτή της οικονομικής αυτοτέλειας και ευθύνης του νομικού προσώπου της εταιρείας έναντι των μετόχων ή των εταίρων της υποχωρεί όταν η επίκληση της διαφορετικής προσωπικότητάς της χρησιμεύει για να νομιμοποιηθεί αποτέλεσμα αντίθετο προς τους κανόνες της καλής πίστης, δηλαδή όταν οι πράξεις της εταιρείας είναι στην πραγματικότητα πράξεις του κυρίαρχου μετόχου ή εταίρου της, που σκόπιμα παραλλάσσονται ή αντιστρόφως, όταν οι πράξεις του φυσικού προσώπου συνέχονται με την εταιρεία από την οποία αθέμιτα επιχειρείται να αποκοπούν. Η μορφή αυτή κατάχρησης του θεσμού της εταιρείας εκδηλώνεται κυρίως στις περιπτώσεις που ο κυρίαρχος μέτοχος ή εταίρος χρησιμοποιεί τη νομική προσωπικότητα της εταιρείας για να καταστρατηγήσει το νόμο (λ.χ. να παρακάμψει απαγόρευση, που τον δεσμεύει ως φυσικό πρόσωπο) ή για να προκαλέσει με δόλο ζημία σε τρίτο (οπότε θα ανακύπτει και αδικοπρακτική ευθύνη του) ή για να αποφευχθεί η εκπλήρωση είτε εταιρικών είτε ατομικών υποχρεώσεών του, που δημιουργήθηκαν καθ` υπέρβαση των πραγματικών εταιρικών ή ατομικών του δυνατοτήτων, κριτήρια δε ενδεικτικά μιας τέτοιας κατάχρησης είναι προπάντων η ανεπαρκής χρηματοδότηση της εταιρείας και η σύγχυση της εταιρικής με την ατομική περιουσία του, αφού εξαιτίας μεν της ελλιπούς χρηματοδότησης ο επιχειρηματίας μεταφέρει αθέμιτα στους δανειστές της εταιρείας τους κινδύνους από τη δική του στην ουσία επιχειρηματική δραστηριότητα, ενώ αθέμιτα και στην περίπτωση της σύγχυσης των περιουσιών χρησιμοποιεί την εταιρική περιουσία για τις δικές του δραστηριότητες ή αντιστρόφως επωφελείται η εταιρεία σε βάρος των ατομικών του δανειστών. Ασφαλώς καταχρηστική είναι και η συμπεριφορά του βασικού μετόχου ή εταίρου, που συναλλάσσεται με παρένθετο πρόσωπο την εταιρεία, όταν η εταιρεία δεν έχει εταιρική οργάνωση ή δεν έχει αναπτύξει επιχειρηματική δράση και είναι αυτός στην ουσία που συναλλάσσεται υπό την εταιρική επωνυμία για δικό του όφελος. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις ως κύρωση επιβαλλόμενη προς αποφυγή της κατάχρησης προσήκει η άρση ή η κάμψη της νομικής προσωπικότητας της εταιρείας ή κατ` άλλη έκφραση η διείσδυση στο υπόστρωμα της και η επέκταση από την εταιρεία στους μετόχους ή εταίρους των συνεπειών, που την αφορούν ή αντιστρόφως η επέκταση των αντίστοιχων συνεπειών από τους μετόχους ή εταίρους στην εταιρεία, ιδιαίτερα όταν οι τρίτοι, που συμβλήθηκαν με την εταιρεία ή το βασικό μέτοχο ή εταίρο της, οδηγήθηκαν στη συγκεκριμένη συναλλαγή εξαιτίας της εμφανιζόμενης σ` αυτούς παραλλαγμένης κατάστασης. Σε κάθε πάντως περίπτωση η άρση της αυτοτέλειας του νομικού προσώπου είναι προσωρινή και περιορισμένη, δηλαδή δεν καταλύεται η ίδια η νομική προσωπικότητα της εταιρείας, αλλά παραμερίζεται μόνο για τη συγκεκριμένη συναλλαγή η περιουσιακή αυτοτέλειά της, με την έννοια, ότι η εταιρεία ή αναλόγως ο βασικός μέτοχος ή εταίρος της παραμένουν οφειλέτες, που ευθύνονται πλέον από κοινού και εις ολόκληρο (άρθρ. 481 ΑΚ) για τις ζημιογόνες συνέπειες (άρθρ. 926 ΑΚ) της συναλλαγής "τους, δηλαδή δημιουργείται ένας πρόσθετος οφειλέτης, στον οποίο επεκτείνονται (διαχέονται) οι συνέπειες αυτές με κατεύθυνση είτε από την εταιρεία προς το βασικό μέτοχο ή εταίρο είτε με αντίστροφη κατεύθυνση (ΟλΑΠ 2/2013 149/2013). Εξάλλου, κατά τη διάταξη του αρθρ. σ.559 αριθ. 1 του Κ.Πολ.Δ. αναίρεση επιτρέπεται μόνο αν παραβιάστηκε κανόνας του ουσιαστικού δικαίου, στον οποίο περιλαμβάνονται και οι ερμηνευτικοί κανόνες των δικαιοπραξιών. Ο κανόνας δικαίου παραβιάζεται, αν δεν εφαρμοστεί, ενώ συνέτρεχαν οι πραγματικές προϋποθέσεις για την εφαρμογή του, ή αν εφαρμοστεί, ενώ δεν συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις αυτές, καθώς και αν εφαρμοστεί εσφαλμένα, η δε παραβίαση εκδηλώνεται είτε με ψευδή ερμηνεία, είτε με κακή εφαρμογή, δηλαδή με εσφαλμένη υπαγωγή (Ολ.ΑΠ 7/2006, 4/2005). Τέλος, κατά τη διάταξη του άρθρου 559 αριθ. 19 του ΚΠολΔ αναίρεση επιτρέπεται, αν η απόφαση δεν έχει νόμιμη βάση, και ιδίως αν δεν έχει καθόλου αιτιολογίες, ή έχει αιτιολογίες αντιφατικές ή ανεπαρκείς σε ζητήματα που ασκούν ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης. Από την υπόψη διάταξη, που αποτελεί κύρωση της παράβασης του άρθρου 93 παρ. 3 του Συντάγματος, προκύπτει ότι, ο προβλεπόμενος απ" αυτή λόγος αναίρεσης ιδρύεται όταν στην ελάσσονα πρόταση του νομικού συλλογισμού δεν εκτίθενται καθόλου πραγματικά περιστατικά (έλλειψη αιτιολογίας), ή .όταν τα εκτιθέμενα δεν καλύπτουν τα στοιχεία που απαιτούνται, βάσει του πραγματικού του εφαρμοστέου κανόνα δικαίου, για την επέλευση της έννομης συνέπειας που απαγγέλθηκε ή την άρνηση της (ανεπαρκής αιτιολογία) ή όταν αντιφάσκουν μεταξύ τους (αντιφατική αιτιολογία). Αντίφαση στις διαλαμβανόμενες αιτιολογίες υφίσταται όταν (εξαιτίας αυτής) δεν προκύπτουν αναμφιβόλως από την προσβαλλομένη απόφαση τα πραγματικά περιστατικά που δέχθηκε η τελευταία ώστε, σε συνδυασμό με το διατακτικό, να κριθεί περαιτέρω αν, στη συγκεκριμένη περίπτωση, συνέτρεχαν οι απαιτούμενες για την εφαρμογή της εφαρμοσθείσας διατάξεως προϋποθέσεις (ΑΠ 1131/2007) ενόψει του ότι, κατά νόμο, το αναγκαίο περιεχόμενο της ελάσσονος προτάσεως προσδιορίζεται από τον εκάστοτε εφαρμοστέο κανόνα ουσιαστικού δικαίου, του οποίου το πραγματικό πρέπει να καλύπτεται πλήρως από τις παραδοχές της απόφασης στο ..αποδεικτικό της πόρισμα και να μην καταλείπονται αμφιβολίες (ΑΠ 217/2016 ΑΠ 2119/2014). Με τους λόγους της αναιρέσεως προβάλλονται από την αναιρεσείουσα οι, από το άρθρο 559 αρ. 1 και 19 ΚΠολΔ, αιτιάσεις με την επίκληση ότι, η προσβαλλόμενη απόφαση, κατ` εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή των ουσιαστικού δικαίου, διατάξεων των άρθρων 281 και 288 ΑΚ, απέρριψε την ασκηθείσα απ` αυτή (αναιρεσείουσα) έφεση κατά της ομοίως αποφηναμένης 7010/2013 οριστικής αποφάσεως του Μον/λούς Πρωτ. Αθηνών, με την οποία απορρίφθηκε, ως ουσιαστικά αβάσιμη, η κατά των αναιρεσιβλήτων εγερθείσα και επί των ως άνω διατάξεων θεμελιωθείσα ένδικη αγωγή της με την οποία ζητούσε αφενός την αναγνώριση της άρσεως της αυτοτέλειας του νομικού προσώπου της πρώτης των αναιρεσιβλήτων (.. ...) και της συνεπαγομένης ενοχής του (αποβιώσαντος) κυρίου μετόχου αυτής και δικαιοπαρόχου (υιού και αδελφού) των λοιπών αναιρεσιβλήτων ... για τα χρέη της εν λόγω ανωνύμου εταιρείας και αφετέρου την καταψήφιση των τελευταίων στην ανάλογη προς την κληρονομική τους μερίδα καταβολή αυτών (χρεών), δεχθείσα, με ανεπαρκή και αντιφατική αιτιολογία της ελάσσονος προτάσεως του νομικού της συλλογισμού που αναφέρεται στη μείζονα σκέψη των ως άνω διατάξεων, τη μη συνδρομή της θεμελιωτικής για την αιτούμενη άρση (της αυτοτέλειας της νομικής προσωπικότητος της παραπάνω ανωνύμου εταιρείας) προϋποθέσεως της καταχρηστικής εκ μέρους του αποβιώσαντος κυρίου μετόχου αυτής, χρησιμοποιήσεως της εταιρείας του για τις ένδικες συναλλαγές, παρόλο που τα, ως αποδειχθέντα, γενόμενα δεκτά πραγματικά περιστατικά απέκλειαν την κρίση αυτή επιβάλλοντα την παραδοχή της αγωγής της ως και ουσιαστικά βασίμου. Στην προκειμένη περίπτωση από την παραδεκτή (άρθρ. 561§2 ΚΠολΔ), επισκόπηση της προσβαλλομένης αποφάσεως προκύπτει ότι, αυτή, μετ` εκτίμηση του εκατέρωθεν προσκομισθεισών αποδείξεων, δέχθηκε, αναφορικά με το κρίσιμο για την έκβαση της δίκης ως άνω ζήτημα, τ` ακόλουθα: "Η ομόρρυθμη εταιρεία με την επωνυμία "... ...", (εκκαλούσα - αναιρεσείουσα), δραστηριοποιείται στον τομέα της κατασκευής μεταφορικών ταινιών και ιμάντων για εργοστασιακή χρήση, της συντήρησης και πώλησης των εξαρτημάτων αυτών, αυτοματισμών και συστημάτων αποθήκευσης. Στο πλαίσιο της, ως άνω, δραστηριότητας της είχε μακροχρόνια εμπορική συνεργασία με τον αποβιώσαντα στις(10-09-2008) ..., γιο της τετάρτης των εφεσιβλήτων και αδελφό του δευτέρου και του τρίτου εξ αυτών (αναιρεσιβλήτων) οι οποίοι, ως εξ αδιαθέτου κληρονόμοι του, αποδέχθηκαν την επαχθείσα σ` αυτούς κληρονομιά του με το ευεργέτημα της απογραφής (βλ. τις υπ` αριθ. ../9-1-2009 και ../9-1-2009 δηλώσεις αποδοχής κληρονομιάς και την υπ` αριθ. ../8-5-2009 έκθεση απογραφής κληρονομιάς της Συμβολαιογράφου Αθηνών ..). Ο ... από το έτος 1996 διατηρούσε ατομική επιχείρηση εμπορίας μηχανημάτων και ειδών συσκευασίας, ενώ το Δεκέμβριο του 2007 συνέστησε την ανώνυμη εταιρεία, με την επωνυμία "...", πρώτη εφεσίβλητη (αναιρεσίβλητη) η οποία επίσης, είχε εμπορική συναλλακτική σχέση με την εκκαλούσα ομόρρυθμη εταιρεία. Κατά την εμπορική αυτή συνεργασία, τόσο ο .. όσο και η εκπροσωπούμενη από αυτόν ανώνυμη εταιρεία προμηθεύονταν με πίστωση από την ομόρρυθμη εταιρεία με την επωνυμία "... ...", μηχανήματα και υλικά, με σκοπό τη μεταπώλησή τους στην πελατεία τους. Κατά το χρονικό διάστημα από 21-1-2008 έως 10-6-2008, με διαδοχικές συμβάσεις πώλησης, τις οποίες κατάρτισε η εκκαλούσα με το ... πώλησε και παρέδωσε σ` αυτόν εμποεύματα αντί συνολικού τιμήματος 84.170,32 ευρώ, συμπεριλαμβανομένου του αναλογούντος Φ.Π.Α. (19%), τα οποία (εμπορεύματα) καταγράφονται αναλυτικά στα νομίμως μετ` επικλήσεως προσκομιζόμενα τιμολόγια πώλησης και στα αντίστοιχα δελτία αποστολής. Συγκεκριμένα, για τις εν λόγω πωλήσεις η πωλήτρια εταιρεία εξέδωσε τα ακόλουθα τιμολόγια πώλησης και τα αντίστοιχα δελτία αποστολής: 1) Το υπ` αριθ. .../21-1-2008 τιμολόγιο, συνολικού ποσού (συμπεριλαμβανομένου του αναλογούντος ΦΠΑ 19%), 61,12 ευρώ και το υπ` αριθ. ...21-1-2008 δελτίο αποστολής, 2) το υπ` αριθ. .../31-1-2008 τιμολόγιο, συνολικού ποσού με το ΦΠΑ, 95,20 ευρώ και το ...../31-1-2008 δελτίο αποστολής, 3) το υπ` αριθ. ..../27-2-2008 τιμολόγιο, συνολικού ποσού με το ΦΠΑ, 1.904,00 ευρώ και το υπ` αριθ. .../27-2-2008 δελτίο αποστολής, 4) το υπ` αριθ. ...2-4-2008 τιμολόγιο, συνολικού ποσού με το ΦΠΑ, 77.350,00 ευρώ και τα υπ` αριθ..../27-2-2008, ..../29-2-2008, ..../29-2-2008, ...3/4-3-2008 - και ..../4-3-2008 δελτία αποστολής, 5) το ...../2-4-2008 τιμολόγιο, συνολικού ποσού με το ΦΠΑ, 595,00 ευρώ και το υπ` αριθ...../2-4-2008 δελτίο αποστολής, 6) το υπ` αριθ. ..../5-5-2008 τιμολόγιο, συνολικού ποσού με το ΦΠΑ, 1.666,00 ευρώ και το υπ` αριθ..../24-4-2008 δελτίο αποστολής, 7) το υπ` αριθ. ..../22-5-2008 τιμολόγιο, συνολικού ποσού με το ΦΠΑ, 1.785,00 ευρώ και τα υπ` αριθ..../20-5-2008 και ..../5-5-2008 δελτία αποστολής και 8) το ..../10-6-2008 τιμολόγιο, συνολικού ποσού με το ΦΠΑ, 714,00 ευρώ και τα υπ` αριθ. .... και …/20-6-2008 δελτία αποστολής. Το τίμημα για τις πωλήσεις των αναφερομένων στα ανωτέρω τιμολόγια εμπορευμάτων, τα οποία παραλήφθηκαν από το .., ανήλθε στο ποσό των 84.170,32 ευρώ, η δε συνολική οφειλή του, συνυπολογιζομένου και του ποσού των 8.839,90 ευρώ, το οποίο αυτός όφειλε στην εκκαλούσα από προηγούμενες αγορές, ανήλθε στο ποσό των 93.010,22 ευρώ, το οποίο συνομολογείται από τους διαδίκους. Έναντι αυτής της οφειλής ο ... κατέβαλε τμηματικώς στην εκκαλούσα τα ακόλουθα ποσά: Στις 20.12.2007, 19.500 ευρώ, στις 73.2.2008, 6.855,00 ευρώ, στις 2.4.2008, 11.949,00 ευρώ, στις 4.6.2008, 1.530,00 ευρώ, στις 11.7.2008, 3.000,00 ευρώ και στις 18.7.2008, 4.000,00 ευρώ, ήτοι κατέβαλε συνολικά το ποσό των 46.834,00 ευρώ. Την καταβολή του ποσού αυτού συνομολογεί η πωλήτρια, η οποία κατά τον υπολογισμό της απαίτησής της προαφαιρεί το καταβληθέν ποσό από την οφειλή του αντισυμβαλλομένου της. Πέραν όμως, των ανωτέρω ποσών, ο ... κατέβαλε στην εκκαλούσα, στις 26.5.2008 και το ποσό των 20.000,00 ευρώ, το οποίο κατέθεσε στο λογαριασμό της, στην τράπεζα .... Η εν λόγω καταβολή έγινε από το ... έναντι της, ως άνω, οφειλής του, προκύπτει δε αυτό από το προσκομιζόμενο με ημερομηνία 26.5.2008 αποδεικτικό κατάθεσης της τράπεζας ..., όπου ως καταθέτης φέρεται ο ίδιος και όχι η εκπροσωπούμενη από αυτόν εταιρεία. Επομένως, εσφαλμένα η πωλήτρια καταλογίζει το καταβληθέν ποσό των 20.000,00 ευρώ στην οφειλή της εταιρείας - πρώτης εφεσίβλητης. Ενόψει αυτών των καταβολών, συνολικού ποσού Χ 46.834,00 + 20.000,00) 66.834,00 ευρώ, ο .. εξόφλησε μέρος του συνολικά οφειλόμενου τιμήματος των 93.010,22, απέμεινε δε απέμεινε δε ανεξόφλητο υπόλοιπο ποσό (93.010,22 - 66.834,00) 26.176,22 ευρώ. Περαιτέρω, από τα ίδια, ως άνω, αποδεικτικά στοιχεία, αποδείχθηκε, ότι κατά το χρονικό διάστημα από τις 11.7.2008 έως τις 21.7.2008, με διαδοχικές συμβάσεις πώλησης, που καταρτίστηκαν μεταξύ της εκκαλούσας ομόρρυθμης εταιρείας με την επωνυμία "... .." και του ... ο τελευταίος πώλησε και παρέδωσε σ` αυτήν εμπορεύματα, αντί συνολικοί τιμήματος 37.473,11 ευρώ, συμπεριλαμβανομένου και του αναλογούντος Φ.Π.Α., τα οποία (εμπορεύματα) καταγράφονται αναλυτικά στα νομίμως μετ` επικλήσεως προσκομιζόμενα τιμολόγια πώλησης- δελτία αποστολής. Συγκεκριμένα, για τις εν λόγω πωλήσεις ο ... εξέδωσε .τα ακόλουθα τιμολόγια- δελτία αποστολής: 1) Το υπ` αριθ. ..../11.7.2008 τιμολόγιο-δελτίο αποστολής, ποσού με το ΦΠΑ (342,01 ευρώ) 2.142,01 ευρώ, 2) το υπ` αριθ. ..../11.7.2008 τιμολόγιο-δελτίο αποστολής, ποσού με το ΦΠΑ (4.569,50 ευρώ), 28.619,50 ευρώ και 3) το υπ` αριθ. ..../21.7.2008 τιμολόγιο-δελτίο αποστολής, ποσού με το ΦΠΑ (1.071,60 ευρώ), 6.711,60 ευρώ. Το τίμημα για τις πωλήσεις των αναφερομένων στα ανωτέρω τιμολόγια εμπορευμάτων, ανήλθε στο συνολικό ποσό των 37.473,11 ευρώ, το οποίο συνομολογεί η εκκαλούσα. Επομένως, ο ... είχε ανταπαίτηση για την καταβολή του ανωτέρω ποσού κατά της αντισυμβαλλομένης του εταιρείας. Εξάλλου, όπως συνομολογείται, τα διάδικα μέρη συμφώνησαν τη συμβιβαστική απόσβεση των απαιτήσεών τους. Ενόψει τούτων, διά συμβατικού συμψηφισμοί η μεν απαίτηση της εκκαλούσας -ομόρρυθμης εταιρείας με την επωνυμία "... ...", ανερχόμενη κατά τα προαναφερθέντα στο ποσό των 26.176,22 ευρώ "ξοφλήθηκε ολοσχερώς, η δε απαίτηση του ... εξοφλήθηκε εν μέρει, στο μέτρο δηλαδή που οι εκατέρωθεν απαιτήσεις αλληλοκαλύπτονται και απέμεινε ανεξόφλητο, το υπόλοιπο αυτής, ανερχόμενο στο ποσό των (37.473,11-26.176,22) 11.296,89 ευρώ. Επομένως, οι ενάγοντες της πρώτης από τις συνεκδικασθείσες αγωγές ήδη δεύτερος, τρίτος και τέταρτη των εφεσιβλήτων, μητέρα και αδελφοί αντίστοιχα του .. .., που απεβίωσε στις 10.9.2008 διατηρούν, υπό την ιδιότητα των νομίμων εξ αδιαθέτων κληρονόμων του, απαίτηση έναντι της εναγομένης, ήδη εκκαλούσας για την καταβολή του ποσού αυτού, κατά το ποσοστό της κληρονομικής τους μερίδας, δηλαδή για το ποσό των (11.296,89:3) 3.765,63 ευρώ ο καθένας. Εξάλλου, αποδείχθηκε, ότι η ομόρρυθμη εταιρεία με την επωνυμία "... ..", με διαδοχικές συμβάσεις πώλησης, που συνήψε με την εκπροσωπούμενη από το ... ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία "...", πώλησε και παρέδωσε στην τελευταία εμπορεύματα, τα οποία καταγράφονται αναλυτικά στα νομίμως μετ` επικλήσεως τιμολόγια πώλησης και στα αντίστοιχα δελτία αποστολής. Συγκεκριμένα, για τις εν λόγω πωλήσεις η πωλήτρια εταιρεία εξέδωσε τα ακόλουθα τιμολόγια και δελτία αποστολής: 1) Το ...../15.4.2008 τιμολόγιο, ποσού με το ΦΠΑ (503,50 ευρώ), 3.153,50 ευρώ και τα υπ` αριθ..../13.4.2008 και ../14.4.2008 δελτία αποστολής, 2) το υπ` αριθ. αριθμό ..../22.5.2008 τιμολόγιο, ποσού με το φπα (636,50 ευρώ), 3.986,50 ευρώ και τα υπ` αριθ..../19.5.2008 και ../19.5.2008 δελτία αποστολής, 3) το υπ` αριθμ. ..../24.5.2008 τιμολόγιο, ποσού με το ΦΠΑ (874,00 ευρώ), 5.474,00 ευρώ και το υπ` αριθ..../24.5.2008 δελτίο αποστολής, 4) το ..../11.7.2008 τιμολόγιο, ποσού με το ΦΠΑ (360,45 ευρώ), 2.257,53 ευρώ και το υπ` αριθ. ../11.7.2008 δελτίο αποστολής, 5)το ...79/18.7.2008 τιμολόγιο, ποσού με το ΦΠΑ (22,80 ευρώ) 142,80 ευρώ και το υπ` αριθ. ..../18.7.2008 δελτίο αποστολής, 6) το ..../25.7.2008 τιμολόγιο, ποσού με το ΦΠΑ (5.919,07 ευρώ) 37.072,07 ευρώ και το υπ` αριθ. ../25.7.2008 δελτίο αποστολής, 7) το ..../2.9. τιμολόγιο, ποσού με το ΦΠΑ (4.313,00 ευρώ), 27.013,00 ευρώ και τα υπ αριθ. ../21.6.2008 και ..../16.7.2008 δελτία αποστολής και 8) το ..../2.9.2008 τιμολόγιο, ποσού με το ΦΠΑ (969,00 ευρώ) 6.069,00 ευρώ και το υπ` αριθ. ..../18.7.2008 δελτίο αποστολής. Το συνολικό τίμημα για τις πωλήσεις των αναφερομένων στα, ως άνω, τιμολόγια πώλησης-δελτία αποστολής εμπορευμάτων, τα οποία παραλήφθηκαν από την αγοράστρια πρώτη εφεσίβλητη ανήλθε στο συνολικό ποσό των 85.168,40 ευρώ. Έναντι της παραπάνω οφειλής της, η αγοράστρια "... ..." κατέβαλε και το ποσό των 8.800 ευρώ, με κατάθεση στο λογαριασμό, που τηρεί η πωλήτρια στην τράπεζα ... (βλ. το προσκομιζόμενο από 12.5.2008 αποδεικτικό κατάθεσης και το από 27.6.2008 αποδεικτικό μεταφοράς ποσού της τράπεζας ...), ήτοι συνολικά κατέβαλε το ποσό των (9.000 + 8.800) 17.800 ευρώ και απέμεινε ανεξόφλητο υπόλοιπο οφειλής το ποσό των (85.168,40 - 17.800) 67.368,40 ευρώ. Περαιτέρω αποδείχθηκε, ότι η ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία "... ..." συστήθηκε με το υπ` αριθμ. ../28.12.2007 συμβόλαιο σύστασης ανώνυμης εταιρείας της Συμβολαιογράφου Αθηνών . (βλ. το με αριθ. 2920/16.5.2008 ΦΕΚ Α.Ε.-Ε.Π.Ε.) και το αντικείμενο της δραστηριότητας της ήταν το ίδιο με αυτό της ατομικής επιχείρησης του .... Ως έδρα της εταιρείας ορίστηκε ο Δήμος .., η διάρκειά της ήταν είκοσι έτη από τη νόμιμη σύστασή της και το μετοχικό της κεφάλαιο, το οποίο καταβλήθηκε στις 22.5.2008, ορίστηκε σε 60.000 ευρώ και διαιρέθηκε σε 1.200 ονομαστικές μετοχές, αξίας 50 ευρώ η καθεμία. Από αυτές τις 1.140 μετοχές ανέλαβε ο .., ο οποίος συμμετείχε στο κεφάλαιο της εταιρείας με ποσοστό 95%, και τις υπόλοιπες 60 μετοχές ανέλαβαν οι αδελφοί του .. και .. (δεύτερος και τρίτος των εφεσιβλήτων), που ανέλαβαν από 30 μετοχές έκαστος και συμμετείχαν στο κεφάλαιο της εταιρείας με ποσοστό 2,5% ο καθένας. Ο .. ήταν ο πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της εταιρείας, διαχειριζόταν τις εταιρικές υποθέσεις, διαπραγματευόταν και κατήρτιζε τις συμβάσεις, κατέβαλε τις αμοιβές των εργαζομένων και γενικά αποφάσιζε για την εταιρεία, αφού αυτός ήταν ο ουσιαστικός φορέας της ασκούμενης από την εταιρεία επιχείρησης και η δική του συμμετοχή εξασφάλιζε τη συνέχιση των εργασιών της, ενώ η συμμετοχή των αδελφών του ήταν εντελώς τυπική, αυτοί δε ουδέποτε ενδιαφέρθηκαν για τις υποθέσεις της εταιρείας ούτε συνέβαλαν στη λειτουργία της με οποιονδήποτε τρόπο. Ο ... προέβη στη σύσταση της εταιρείας με σκοπό .να συνεχίσει, μέσω αυτής, την επιχειρηματική δραστηριότητα, που είχε αναπτύξει με την ατομική του επιχείρηση και ειδικότερα να εκμεταλλευτεί τα οφέλη που προσφέρει η λειτουργία της ανώνυμης εταιρείας, όπως τον περιορισμό της προσωπικής του ευθύνης από τη δραστηριότητα της εταιρείας. Εξάλλου, σύμφωνα και με όσα αναφέρονται στη μείζονα σκέψη της παρούσας απόφασης το γεγονός ότι ο ... είχε το 95% του μετοχικού κεφαλαίου της ανώνυμης εταιρείας "... .." και ήταν ο νόμιμος εκπρόσωπος και Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου αυτής, δεν συνιστά από μόνο του καταχρηστική συμπεριφορά, που μπορεί να οδηγήσει σε άρση της αυτοτέλειας του εν λόγω νομικού προσώπου. Ομοίως, δεν συνιστά καταχρηστική συμπεριφορά η επιλογή από το ... μιας κεφαλαιουχικής εταιρείας, εν προκειμένω της εταιρείας "... ..." για την άσκηση μέσω αυτής της επιχειρηματικής του δραστηριότητας με σκοπό η εταιρεία αυτή να λειτουργήσει ως μηχανισμός απορρόφησης των τυχόν δυσμενών συνεπειών της δραστηριότητάς του, αφού ακριβώς αυτό το σκοπό προορίσθηκε να εξυπηρετεί η κεφαλαιουχική εταιρεία με την αναγνώρισή της ως αυτοτελούς υποκειμένου δικαιωμάτων και υποχρεώσεων. Συνεπώς, η επιλογή εκ μέρους του .. της σύστασης της ανωτέρω εταιρείας δεν συνιστά κατάχρηση της αυτοτέλειας του νομικού προσώπου. Περαιτέρω, δεν αποδείχθηκε ότι υπήρξε σύγχυση της εταιρικής με την ατομική περιουσία του ... και ειδικότερα, ότι ο τελευταίος χρησιμοποιούσε την εταιρική περιουσία για τις ατομικές του επιχειρηματικές δραστηριότητες ή αντιστρόφως, ότι η εταιρεία επωφελήθηκε από την ατομική περιουσία σε βάρος των ατομικών δανειστών του, αφού η εταιρεία διέθετε δική της υλικοτεχνική υποδομή, οργάνωση, μηχανογράφηση και δεν συστεγαζόταν μαζί με την ατομική επιχείρηση. Από την ίδρυσή της στεγάστηκε σε γραφείο του πρώτου ορόφου πολυώροφης οικοδομής, που βρίσκεται ..., ιδιοκτησίας της μητέρας του ..., ... (τετάρτης εφεσίβλητης), η οποία το εκμίσθωσε στην εταιρεία με το από 20-2-2008 ιδιωτικό συμφωνητικό επαγγελματικής μίσθωσης, ενώ η ατομική επιχείρηση στεγαζόταν στον ισόγειο χώρο της ίδιας οικοδομής, συνέχιζε δε τις εργασίες της μόνο για την εκτέλεση των εκκρεμών παραγγελιών, προκειμένου να οδηγηθεί σταδιακά στην παύση της λειτουργίας της, γεγονός, που γνώριζε η εκκαλούσα. Η κρίση αυτή, ότι δηλαδή ο ... είχε αποφασίσει την παύση της λειτουργίας της ατομικής του επιχείρησης, ενισχύεται ιδίως, από το ότι στο προσκομιζόμενο με ημερομηνία 10.4.2008 ιδιωτικό συμφωνητικό, που υπογράφηκε μεταξύ της ανώνυμης εταιρείας, του ... και του έως τότε εργαζομένου στην ατομική επιχείρηση ..., σαφώς αναφέρεται, ότι ο τελευταίος θα συνεχίσει να παρέχει τις υπηρεσίες του στην ανώνυμη εταιρεία, λόγω της επικείμενης διακοπής της ατομικής δραστηριότητας του .... Τα ανωτέρω, περί της απόφασης για παύση της λειτουργίας της ατομικής επιχείρησης, επιβεβαίωσε ο.. εξεταζόμενος ενόρκως ως μάρτυρας στο ακροατήριο του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου. Επίσης, η ανώνυμη εταιρεία διέθετε τα αγορασθέντα σης 4-6-2008 υπ` .... και .... φορτηγά αυτοκίνητα και από τις αρχές Απριλίου του 2008 είχε προσλάβει το προσωπικό, το οποίο έως τότε απασχολείτο στην ατομική επιχείρηση του ... (βλ. τις από 3-4-2008 υποβληθείσες στον ΟΑΕΔ αναγγελίες πρόσληψης ... και ... και τις υπ` αριθ. πρωτ. ../7-4-2008 βεβαιώσεις-δηλώσεις του εργοδότη ... περί καταγγελίας των συμβάσεων εργασίας τους με την ατομική του επιχείρηση), στο οποίο προσωπικό της, κατέβαλε κανονικά τους μισθούς και τις αναλογούσες γι` αυτό ασφαλιστικές εισφορές. Στο πλαίσιο της δραστηριότητάς της, η ανώνυμη εταιρεία συνεργάστηκε με ελληνικές επιχειρήσεις αλλά και επιχειρήσεις του εξωτερικού όπως τις: .... Εξάλλου, αποδείχθηκε ότι ο ... είχε διαγνωσθεί στις 24.12.2004 ότι πάσχει από καρκίνο του στομάχου. Για την αιτία αυτή χειρουργήθηκε στις 31-12-2004, ενώ κατά το χρονικό διάστημα από 3-2-2005 έως 26-9-2007 υποβαλλόταν κατά διαστήματα σε χημειοθεραπείες. Στις 12-11-2007, μετά την ολοκλήρωση του κλινικοεργαστηριακού ελέγχου, εξήλθε από το Ιατρικό Κέντρο .. σε καλή γενική κατάσταση (βλ. το ενημερωτικό σημείωμα ασθενούς του καθηγητή χειρουργικής ...). Η, ως άνω, ασθένεια του .. δεν είχε επηρεάσει την επιχειρηματική του δραστηριότητα, αφού, παρά το γεγονός ότι έπασχε από καρκίνο από το τέλος του 2004, δεν αδιαφορούσε για τις επιχειρηματικές του υποχρεώσεις. Για το λόγο αυτό αποφάσισε να συστήσει την εταιρεία "... ..", προκειμένου να μπορέσει να επεκτείνει τη δραστηριότητα του. Κατά το χρόνο της σύστασης της δεν γνώριζε ότι θα πεθάνει από τον καρκίνο. Συγκεκριμένα το Μάρτιο του 2008 ταξίδεψε με υπαλλήλους της εταιρείας "... ..." στη Γερμανία, στις 16-7-2008 μετέβη στη … και στις 21-7-2008 στη Βενετία, ενώ στο τέλος του έτους 2008 προγραμμάτιζε να παντρευτεί. Τα ανωτέρω γεγονότα αποδεικνύουν, ότι ο ... θεωρούσε, και λίγους μήνες πριν το θάνατο του, ότι είχε ξεπεράσει το πρόβλημα της υγείας του. Άλλωστε, ακόμη και αν δεν ήταν βέβαιος, ότι είχε ξεπεράσει το πρόβλημα της υγείας του, το γεγονός, ότι συνέχιζε την επιχειρηματική του δραστηριότητα και συνέστησε μία ανώνυμη εταιρεία, όντας καρκινοπαθής δεν αντίκειται στην καλή πίστη και τα συναλλακτικά ήθη, αλλά αποδεικνύει ότι ήταν άνθρωπος με ψυχικό σθένος, πάλευε με τον καρκίνο και εξακολουθούσε με επιτυχία και συνέπεια την επιχειρηματική του δραστηριότητα. Επίσης, δεν αποδείχθηκε, ότι οι αδελφοί του ..., .., ... (βλ. τα υπ` αριθ. πρωτ. ./13-5-1986 και../13-11-1990 χειροτονητήρια της ...) και ο ... ..., δεύτερος και τρίτος των εφεσιβλήτων αντίστοιχα, γνώριζαν κατά τη σύσταση της ανώνυμης εταιρείας "... ..", ότι ο αδελφός τους θα πεθάνεις λύση δε της εταιρείας από αυτούς, μετά το θάνατο του αδελφού τους, αποτελεί άσκηση νομίμου δικαιώματος τους (άρθρο 47Α παρ. 1 περ. β`του Κ.Ν. 2190/1920). Με τα δεδομένα αυτά, δεν προέκυψε, ότι ο .. .. χρησιμοποίησε στις συναλλαγές με την εκκαλούσα, τη νομική προσωπικότητα της εκπροσωπούμενης από αυτόν ανώνυμης εταιρείας για την καταστρατήγηση του νόμου ή για τη δόλια αποφυγή της εκπλήρωσης των υποχρεώσεών του και την προστασία της ατομικής περιουσίας του από τα χρέη της ατομικής επιχειρηματικής του δραστηριότητας. Εξάλλου, αυτός δεν είχε λόγο να προβεί σε κάτι τέτοιο, δεδομένου ότι καθ` όλο το διάστημα της συνεργασίας του με την εκκαλούσα, πριν την ίδρυση της ανώνυμης εταιρείας, επεδείκνυε καλή συναλλακτική συμπεριφορά, ήταν συνεπής στην τήρηση των εμπορικών του υποχρεώσεων έναντι αυτής (εκκαλούσας) και η ατομική επιχείρησή του είχε ανοδική πορεία. Μετά την ίδρυση της εταιρείας, προς εξόφληση της οφειλής της, κατέβαλε στην πωλήτρια, κατά τα προαναφερθέντα, σημαντικά ποσά, ήτοι 9.000,00 και 8.800,00 ευρώ και συνολικά 17.800,00 ευρώ, ποσό το οποίο, αν ίσχυαν, όσα διατείνεται η εκκαλούσα, δεν είχε λόγο να το καταβάλει, αλλά θα το απέδιδε στην εκκαλούσα για να μειώσει περαιτερω, την οφειλή της ατομικής του επιχείρησης. Η μη ολοσχερής εξόφληση της οφειλής της ανώνυμης εταιρείας οφείλεται αποκλειστικά στη διακοπή της επιχειρηματικής δραστηριότητας του ..., η οποία σημειώθηκε τον Αύγουστο του 2008, εξαιτίας της ραγδαίας επιδείνωσης της υγείας του, που τον οδήγησε στο θάνατο στις 10-9-2008. Κατόπιν τούτων, ο ..., και, συνακόλουθα, οι νόμιμοι εξ αδιαθέτου κληρονόμοι του δεν ευθύνονται για την ανωτέρω οφειλή ποσού 67368,40 ευρώ της εταιρείας ...... προς την εκκαλούσα....". Έτσι που έκρινε το Εφετείο, το οποίο, υπό τις ως άνω παραδοχές, απέρριψε την έφεση της αναιρεσείουσας κατά της 7010/2013 αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών με την οποία (πλην άλλων που δεν αφορούν την παρούσα υπόθεση) απορρίφθηκε, ως ουσιαστικά αβάσιμη, η κατά των αναιρεσιβλήτων εγερθείσα ένδικη αγωγή αυτής περί άρσεως της αυτοτέλειας της νομικής προσωπικότητας της πρώτης εξ αυτών (αναιρεσιβλήτου), δεν υπέπεσε στις αποδιδόμενες με τους παραπάνω αναιρετικούς λόγους πλημμέλειες καθόσον, μετ` ορθή ερμηνεία και εφαρμογή των, ουσιαστικού δικαίου, διατάξεων των άρθρων 281 και 288 ΑΚ δέχθηκε με πλήρεις, σαφείς και χωρίς αντιφάσεις αιτιολογίες ότι δεν συντρέχει η θεμελιωτική για την ευδοκίμηση αυτής (αγωγής) προϋπόθεση, της καταχρηστικής δηλαδή εκ μέρους του αποβιώσαντος κυρίου μετόχου της πρώτης αναιρεσίβλητης χρησιμοποιήσεως της τελευταίας για τις ένδικες συναλλαγές, με την ορθή παραδοχή ότι "δεν προέκυψε ότι ο κύριος μέτοχος της πρώτης των αναιρεσιβλήτων (...) ... χρησιμοποίησε στις συναλλαγές με την εκκαλούσα (αναιρεσείουσα) τη νομική προσωπικότητα της εκπροσωπούμενης απ` αυτόν ανώνυμης εταιρείας για την καταστρατήγηση του νόμου ή για τη δολία αποφυγή της εκπλήρωσης των υποχρεώσεων του και την προστασία της ατομικής περιουσίας του από τα χρέη της ατομικής επιχειρηματικής του δραστηριότητος, ενόψει του ότι δεν αποδείχθηκε ότι υπήρξε σύγχυση της εταιρικής με την ατομική περιουσία του ... υπό την έννοια ότι δεν αποδείχθηκε ότι ο τελευταίος χρησιμοποιούσε την εταιρική περιουσία για τις ατομικές του επιχειρηματικές δραστηριότητες ή αντιστρόφως ότι η εταιρεία επωφελήθηκε από την ατομική περιουσία σε βάρος των ατομικών του δανειστών αφού (αποδείχθηκε ότι), η εταιρεία διέθετε δική της υλικοτεχνική υποδομή, οργάνωση, μηχανογράφηση και δεν συστεγαζόταν μαζί με την ατομική επιχείρηση" και με την περαιτέρω παραδοχή ότι η σύσταση της πρώτης των αναιρεσιβλήτων το Δεκέμβριο του 2007 από τον κατά την 10.9.2008 αποβιώσαντα ..., ο οποίος από το έτος 2004 έπασχε από καρκίνο (του στομάχου) δεν αντίκειται στην καλή πίστη και τα συναλλακτικά ήθη, αλλά αποδεικνύει ότι ήταν άνθρωπος με ψυχικό σθένος....και το γεγονός αυτό δεν είχε επηρεάσει την επιχειρηματική του δραστηριότητα γι` αυτό και αποφάσισε να συστήσει την εταιρεία ... (α` αναιρεσίβλητη), με μετοχικό κεφάλαιο 60.000 ευρώ που καταβλήθηκε στις 22.5.2008, ενώ συνέχιζε την ατομική του επιχείρηση μόνο για την εκτέλεση των εκκρεμών παραγγελιών προκειμένου να οδηγηθεί σταδιακά στην παύση της λειτουργίας της, γεγονός που γνώριζε η εκκαλούσα (αναιρεσείουσα)". Η κρίση δ` αυτή δεν αναιρείται από το γεγονός ότι κατά ρητή παραδοχή της προσβαλλομένης, "ο αποβιώσας κύριος μέτοχος της πρώτης αναιρεσιβλήτου επέλεξε τη σύσταση αυτής, από τη μορφή της κεφαλαιουχικής εταιρείας κατέχοντας το 95% του μετοχικού κεφαλαίου και όντας στην πραγματικότητα ο ουσιαστικός φορέας της ενώ η συμμετοχή των αδελφών του ήταν εντελώς τυπική", καθόσον κατά τα εκτιθέμενα στη μείζονα σκέψη, οι ενέργειες αυτές από μόνες τους δεν συνιστούν ούτε αποδεικνύουν κατάχρηση της αυτοτελείας του νομικού προσώπου παρά μόνο με τη συνδρομή συμπεριφοράς αποδεικτικής της χρησιμοποίησης από τον κύριο μέτοχο της νομικής προσωπικότητος της εταιρείας για την καταστρατήγηση του νόμου ή για την πρόκληση με δόλο ζημίας σε τρίτο ή για την αποφυγή εκπληρώσεως των εταιρικών ή των ατομικών υποχρεώσεων του ως άνω κυρίου μετόχου εκδηλουμένης, κυρίως είτε με τη σύγχυση της εταιρικής με την ατομική περιουσία είτε με την ανεπαρκή χρηματοδότηση της εταιρείας, η οποία όπως (συμπεριφορά), κατά την αναιρετικά ανέλεγκτη παραδοχή της προσβαλλομένης, δεν αποδείχθηκε ότι συντρέχει στην ένδικη υπόθεση. Υπό τις πλήρεις, σαφείς και χωρίς αντιφάσεις παραδοχές αυτές της προσβαλλομένης απόφασης οι οποίες δικαιολογούντο αποδεικτικό πόρισμα, υπό την ουσία της ορθής υπαγωγής των ανελέγκτως γενομένων δεκτών ως αποδειχθέντων πραγματικών περιστατικών στο πραγματικό των εφαρμοσθέντων ως άνω κανόνων δικαίου και καθιστούν εφικτό τον αναιρετικό έλεγχο δεν ευρίσκουν έρεισμα εφαρμογής, οι προσβαλλόμενες από το αρθ. 559 αρ. 1 και 19 ΚΠολΔ αιτιάσεις οι οποίες, για το λόγο αυτό, κρίνονταν απορριπτέες ως αβάσιμες. Κατ` ακολουθίαν όλων των ως άνω αναφερθέντων και ενόψει της μη προβολής άλλου αναιρετικού λόγου προς έρευνα, πρέπει ν` απορριφθεί, στο σύνολό της, η ένδικη αίτηση αναιρέσεως, να διαταχθεί η εισαγωγή του παραβόλου στο δημόσιο ταμείο (αρ. 495§4 ΚΠολΔ) και η καταδικασθεί η αναιρεσείουσα στη δικαστική δαπάνη των παρισταμένων δεύτερου, τρίτου και τέταρτης των αναιρεσιβλήτων (άρθρα 176 και 183 ΚΠολΔ). ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ, την [από 7.1.2016 και με αριθμ. καταθ. ../..] αίτηση αναιρέσεως της 4231/2015 αποφάσεως του Μον/λους Εφετείου Αθηνών. ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την εισαγωγή του παραβόλου στο Δημόσιο Ταμείο. ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ την αναιρεσείουσα στα δικαστικά έξοδα των (παρισταμένων) αναιρεσιβλήτων από δύο χιλιάδες επτακόσια (2.700) ευρώ. ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε στην Αθήνα, στις 4 Ιουνίου 2018. ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στην Αθήνα, στις 3 Σεπτεμβρίου 2018. O ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ Π.Β.
