Οι πρώτες τροποποιήσεις που επιλύουν επιμέρους ζητήματα που προέκυψαν σε επιχειρήσεις που έχουν υπαχθεί σε ειδική διαχείριση
Αλέξανδρος Ρόκας, Δικηγόρος, Δρ. Νομικής, LL.M. (Harvard)
Η διαδικασία της ειδικής διαχείρισης προβλέπεται στα άρθρα 68 επ. ν. 4307/2014. Όπως κάθε συλλογική διαδικασία, η ειδική διαχείριση επιδιώκει την ικανοποίηση των πιστωτών (πρβλ. άρθρ. 1 Πτωχευτικού Κώδικα, ΠτωχΚ). Στην περίπτωση της εν λόγω διαδικασίας, αυτή επιτυγχάνεται με την εκποίηση του συνόλου του ενεργητικού της υπό ειδική διαχείριση επιχείρησης ή επί μέρους λειτουργικών συνόλων της επιχείρησης (κλάδων) ή και περιουσιακών στοιχείων μέσω δημόσιου πλειοδοτικού διαγωνισμού. Από το προϊόν της εκποίησης ικανοποιούνται οι πιστωτές της επιχείρησης, κατά τη διαδικασία του άρθρ. 77.
Ύστερα από την κατάργηση της διαδικασίας ειδικής εκκαθάρισης (πρώην άρθρο 106ια ΠτωχΚ), είναι η μόνη προπτωχευτική διαδικασία με αυτό το περιεχόμενο.
Από το 2014, η διαδικασία έχει εφαρμοστεί σε λίγες μεν στον αριθμό αλλά μεγάλες επιχειρήσεις (π.χ. ΔΟΛ). Μέχρι πρόσφατα, η διαδικασία αυτή δεν είχε υποστεί καμία νομοθετική τροποποίηση, αν και υπάρχουν ζητήματα τα οποία απασχολούν τη νομολογία. Για παράδειγμα, αμφισβητούμενο είναι αν η επιχείρηση πρέπει να παραμένει εν λειτουργία κατά τη διάρκεια της διαδικασίας (υπάρχουν αποφάσεις και προς τις δύο κατευθύνσεις).
Επίσης, δεν προκύπτει από το νόμο αν υπάρχει ένα ελάχιστο τίμημα, το οποίο πρέπει να επιτευχθεί δια της διαδικασίας, και με ποια διαδικασία προσδιορίζεται αυτό (στη διαδικασία ειδικής εκκαθάρισης, η νομολογία δέχθηκε ότι πρέπει να επιτυγχάνεται τουλάχιστον η αξία ρευστοποίησης της επιχείρησης).
Το άρθρο 34 ν. 4559/2019 (ΦΕΚ Α΄ 40/4.3.19) επιφέρει για πρώτη φορά τροποποιήσεις στη διαδικασία.
Οι τροποποιήσεις αυτές σε καμία περίπτωση δε συνιστούν συνολική τροποποίηση, αλλά επιλύουν επιμέρους ζητήματα που προέκυψαν σε επιχειρήσεις που έχουν υπαχθεί σε ειδική διαχείριση. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι ρητά προβλέπεται η εφαρμογή των τροποποιήσεων και σε υφιστάμενες διαδικασίες.
Οι τροποποιήσεις είναι οι εξής:
α) Παρατείνεται η διάρκεια της διαδικασίας. Αντί για 12 μήνες, αυτή θα διαρκεί 18 μήνες, με δυνατότητα παράτασης για 6 μήνες. Κατά την Αιτιολογική Έκθεση, η αναγκαιότητα επαύξησης της διάρκειας της διαδικασίας προκύπτει από αντικειμενικές δυσκολίες (π.χ. δυσκολίες κατά τον προσδιορισμό της εκποιητέας περιουσίας). Υπάρχουν, όμως, και άλλες περιπτώσεις καθυστέρησης (π.χ. ολοκλήρωση μεν της διαδικασίας εκποίησης, αλλά όχι της διανομής προς τους πιστωτές), τις οποίες δεν αντιμετωπίζει επαρκώς το ισχύον δίκαιο (βλ. άρθρ. 76), επομένως, θα μπορούσε και εκεί να στραφεί το ενδιαφέρον του νομοθέτη.
β) Δίνεται η δυνατότητα στον ειδικό διαχειριστή να ανταλλάσσει ακίνητα της επιχείρησης με ακίνητα τρίτων ίσης αξίας, με το σκεπτικό ότι έτσι μπορεί να γίνει πιο ελκυστικό το εκποιούμενο στοιχείο (π.χ. με δημιουργία όμορων συνεχόμενων εκτάσεων). Πρόκειται για σημαντική πρόβλεψη, αφού ως τώρα η όποια εκποίηση γινόταν μέσω διαδικασίας πλειστηριασμού. Αντίστοιχη πρόβλεψη δεν υπάρχει στην πτώχευση επιχειρήσεων. Για τη διασφάλιση της ορθής αποτίμησης της αξίας των ακινήτων, προβλέπεται ότι η αξία των ανταλλασσόμενων ακινήτων (προφανώς, και των δύο αντισυμβαλλόμενων) προσδιορίζεται από δύο πιστοποιημένους εκτιμητές. Κατά τη διατύπωση της διάταξης, τα ανταλλασσόμενα ακίνητα είναι ίσης αξίας, κάτι το οποίο περιορίζει τις περιπτώσεις εφαρμογής της διάταξης.
γ) Ενόψει της μεταβίβασης επιχείρησης στον τρίτο αγοραστή, προβλέπεται – αν και αυτονόητο – ότι η επιχείρηση δεν οφείλει να προσκομίσει φορολογική και ασφαλιστική ενημερότητα, στο πρότυπο της διάταξης του άρθρου 133 παρ. 2 ΠτωχΚ. Επίσης, αναφέρεται ότι δεν απαιτείται ενημερότητα για τη λήψη πιστοδοτήσεων κάθε μορφής (αυτό δεν προβλέπεται στο άρθρο 133 παρ. 2 ΠτωχΚ). Προφανώς, πρόκειται για τις έκτακτες χρηματοδοτήσεις που λαμβάνει η υπό ειδική διαχείριση επιχείρηση, προκειμένου να καταστεί δυνατή η συνέχιση της λειτουργίας της (άρθρο 73 παρ. 2 ν. 4307/2014), και στο βαθμό που απαιτείται τέτοια ενημερότητα κατά τραπεζική πρακτική.
Επομένως, οι τροποποιήσεις αυτές χαρακτηρίζονται από μερικότητα, και σκόπιμο είναι η νομοθετική προσπάθεια να αφορά την όλη διαδικασία, εφόσον μέσω αυτής διατηρούνται επιχειρήσεις μεγάλου μεγέθους και σημασίας για την ελληνική οικονομία.
Πηγή: https://www.lawspot.gr
