ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ - ΔΙΚΑΙΟ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ & ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝΕΜΠΟΡΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ - ΔΙΚΑΙΟ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ & ΕΤΑΙΡΕΙΩΝΝΟΜΟΛΟΓΙΑΤρΕφΑθ 1927/2021 – Ανώνυμη εταιρεία – Υποκρυπτόμενη σύμβαση δωρεάς – Αγορά ακινήτων από την εταιρία και πώληση μετοχών στην μοναδική τότε μέτοχο αυτής – Υποκρυπτόμενη σύμβαση δωρεάς

13 Δεκεμβρίου 20210

Πηγή: ΔΕΕ, 2021, σελ. 1250επ.

 

ΕΤΑΙΡΙΑ ΑΝΩΝΥΜΗ. Απαγορευμένες συμβάσεις δανείων ανώνυμης εταιρίας με μέλη ΔΣ και συγγενείς αυτών. Μη εφαρμοστέα η διάταξη στις μονοπρόσωπες εταιρίες. Χρηματοδότηση εταιρίας από τον ιδρυτή της με σκοπό την αύξηση του μετοχικού της κεφαλαίου. Αγορά ακινήτων από την εταιρία και πώληση μετοχών στην μοναδική τότε μέτοχο αυτής σύζυγο του ενάγοντος. Υποκρυπτόμενη σύμβαση δωρεάς, προκειμένου αυτά να της μεταβιβασθούν ως ένδειξη ευγνωμοσύνης προς το πρόσωπό της. Κατά την κρίση του Δικαστηρίου, οι καταβολές του ενάγοντος προς την εταιρία αποτελούν στην πραγματικότητα δωρεές προς την σύζυγό του, μοναδική μέτοχο της εταιρίας, κρίση η οποία δεν αναιρείται από το γεγονός ότι στους ισολογισμούς της εταιρίας εμφανίζονται τα ποσά αυτά ως μέρος υποχρεώσεων της εταιρίας, αφού όλα τα επιμέρους ποσά που κατέβαλε ο ενάγων έπρεπε να περνάνε μέσα από τα οικονομικά βιβλία της εναγόμενης προκειμένου να αιτιολογούνται οι δαπάνες αυτές, αφού η ίδια δεν είχε καθόλου έσοδα, ούτε κύκλο εργασιών, ούτε άλλα προσοδοφόρα κινητά ή ακίνητα, όπως ήδη έχει λεχθεί.

Διατάξεις: άρθρο 23α Ν 2190/1920

[…] Με τις διατάξεις του άρθρου 23α του Ν 2190/1920, όπως το τελευταίο ισχύει μετά την αντικατάστασή του από τη διάταξη του άρθρου 33 του Ν 3604/2007 (ΦΕΚ Α’ 189/08-08-2007), ορίζονται τα ακόλουθα: «1. α) Με την επιφύλαξη των διατάξεων που εκάστοτε διέπουν τις συναλλαγές πιστωτικών και χρηματοδοτικών ιδρυμάτων με πρόσωπα τα οποία έχουν ειδική σχέση με αυτά, καθώς και του άρθρου 16α του παρόντος Νόμου, δάνεια της Εταιρίας προς τα πρόσωπα της παραγράφου 5 του παρόντος άρθρου απαγορεύονται και είναι απολύτως άκυρα. Η απαγόρευση του προηγούμενου εδαφίου ισχύει και για την παροχή πιστώσεων προς τα πρόσωπα αυτά με οποιονδήποτε τρόπο ή την παροχή εγγυήσεων ή ασφαλειών υπέρ αυτών προς τρίτους, β) Κατ’ εξαίρεση, η παροχή εγγύησης ή άλλης ασφάλειας υπέρ των προσώπων της παραγράφου 5 επιτρέπεται μόνο εφόσον … γ) Η απόφαση της γενικής συνέλευσης … 2. Απαγορεύεται και είναι άκυρη η σύναψη οποιωνδήποτε άλλων συμβάσεων της Εταιρίας με τα πρόσωπα της παραγράφου 5 χωρίς ειδική άδεια της Γενικής Συνέλευσης. Η απαγόρευση αυτή δεν ισχύει προκειμένου για πράξεις που δεν εξέρχονται των ορίων των τρεχουσών συναλλαγών της Εταιρίας με τρίτους … 3. Η άδεια της Γενικής Συνέλευσης κατά την προηγούμενη παράγραφο 2 δεν παρέχεται, εάν στην απόφαση αντιτάχθηκαν μέτοχοι εκπροσωπούντες τουλάχιστον το ένα τρίτο (1/3) του εκπροσωπούμενου στη Συνέλευση Μετοχικού Κεφαλαίου. 4. Η άδεια της παραγράφου 2 μπορεί να παρασχεθεί και μετά τη σύναψη της σύμβασης, εκτός εάν στην απόφαση αντιτάχθηκαν μέτοχοι που εκπροσωπούν τουλάχιστον το ένα εικοστό (1/20) του εκπροσωπουμένου στη συνέλευση Μετοχικού Κεφαλαίου. 5. Οι απαγορεύσεις των παραγράφων 1 και 2 ισχύουν για τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, τα πρόσωπα που ασκούν έλεγχο επί της Εταιρίας, τους συζύγους και τους συγγενείς των προσώπων αυτών εξ αίματος ή εξ αγχιστείας μέχρι του τρίτου βαθμού, καθώς και τα Νομικά Πρόσωπα που ελέγχονται από τους ανωτέρω. Ενα Φυσικό ή Νομικό Πρόσωπο θεωρείται ότι ασκεί έλεγχο επί της Εταιρίας, εάν συντρέχει μια από τις περιπτώσεις της παραγράφου 5 του άρθρου 42ε. Το Καταστατικό μπορεί να επεκτείνει την εφαρμογή του παρόντος άρθρου και σε άλλα πρόσωπα, όπως ιδίως στους Γενικούς Διευθυντές και Διευθυντές της Εταιρίας. Οι συμβάσεις της παραγράφου 1 επιτρέπονται εφόσον συνάπτονται μεταξύ ή παρέχονται υπέρ Νομικών Προσώπων που υπόκεινται σε ενοποίηση μεταξύ τους σύμφωνα με τα άρθρα 90 έως 109, υπό τις προϋποθέσεις των παραγράφων 2, 3 και 4 … . 7. Συμβάσεις της παραγράφου 2 που συνάπτονται μεταξύ του μοναδικού μετόχου και της Εταιρίας, την οποία αυτός εκπροσωπεί, καταχωρίζονται στα πρακτικά της Γενικής Συνέλευσης ή του Διοικητικού Συμβουλίου ή καταρτίζονται εγγράφως επί ποινή ακυρότητας. Η διάταξη του προηγούμενου εδαφίου δεν εφαρμόζεται στις τρέχουσες συναλλαγές της Εταιρίας». Από το συνδυασμό των ανωτέρω διατάξεων προκύπτουν τα ακόλουθα: Με τις εν λόγω ρυθμίσεις επιδιώκεται α) η συνολική ρύθμιση των συναλλαγών της εταιρίας με εσωτερικούς παράγοντες, που ασκούν αμέσως ή εμμέσως επιρροή στη διοίκηση των εταιρικών υποθέσεων (βλ. Τριανταφυλλάκη, Το νέο άρθρο 23α ΚΝ 2190/1920 – Ζητήματα εφαρμογής, ΧρΙΔ 2008, 385), καθώς και β) η διαχείριση της σύγκρουσης συμφερόντων στο πρόσωπο των εσωτερικών παραγόντων της Εταιρίας, όταν προβαίνουν σε συναλλαγές με το Νομικό Πρόσωπο (βλ. Κατσά σε Ανώνυμες Εταιρίες, τομ. II, επιμ. Αντωνόπουλου/Μούζουλα, υπό το άρθρο 23α, στον αριθ. περ. 1, σελ. 285). Στις ανωτέρω περιπτώσεις, άλλωστε, ο κύριος κίνδυνος έγκειται στην εκμετάλλευση του πληροφοριακού προβαδίσματος, που τα ανωτέρω πρόσωπα διαθέτουν στην Εταιρία, προς τον σκοπό σύναψης συμβάσεων των ίδιων με την Εταιρία, υπό όρους ευνοϊκούς μεν για τους ίδιους, όχι, όμως, και για την Εταιρία, με βάση τα δεδομένα της οικείας αγοράς. Οι κίνδυνοι, συνεπώς, στις ως άνω περιπτώσεις είναι προφανείς τόσο για τους εταιρικούς δανειστές όσο και για τους μετόχους της μειοψηφίας (ΑΠ 791/2015 Nomos, ΑΠ 1512/2011 Nomos, ΑΠ 1066/2002 ΕΕργΔ 2004/355, ΑΠ 324/1999 ΝοΒ 2000/940 με παρατ. Δωρή, ΑΠ 1393/1998 ΔΕΕ 1998, 971, ΕφΑθ 4717/2005 Nomos, Κατσάς, ό.π., σελ. 286).

Υπό τις ρυθμίσεις του άρθρου 23α του ΚΝ 2190/1920, ως αυτές αναμορφώθηκαν με το άρθρο 33 του Ν 3604/2007, διευρύνθηκε ο κύκλος των προσώπων, που υπόκεινται στο προσωπικό πεδίο εφαρμογής της διάταξης, με ταυτόχρονο, όμως, αποκλεισμό προσώπων που παλαιότερα υπάγονταν σε αυτό (βλ. π.χ. τις περιπτώσεις Ιδρυτών, Γενικών Διευθυντών, Διευθυντών κ.λπ.), προβλέφθηκε, μεταξύ άλλων, η δυνατότητα επέκτασης της απαγόρευσης, και σε άλλα πρόσωπα με καταστατική πρόβλεψη και παρεσχέθη η δυνατότητα (εκ των υστέρων) έγκρισης των μη πιστωτικών συμβάσεων (ήτοι των συμβάσεων που η Εταιρία είναι αποδέκτρια της πίστωσης και όχι παρέχουσα την πίστωση) από τη Γενική Συνέλευση των μετόχων, με ταυτόχρονη αναγνώριση δικαιώματος εναντίωσης στην ούτω καλούμενη μικρή μειοψηφία του 5%. Το προσωπικό πεδίο εφαρμογής της διάταξης αποσαφηνίζεται στην παρ. 5 του οικείου άρθρου και καταλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της Εταιρίας και τα πρόσωπα που ασκούν έλεγχο επί της Εταιρίας, με γνήσια παραπομπή ως προς την έννοια του ελέγχου στα προβλεπόμενα από την πάλαι ποτέ διάταξη του άρθρου 42ε παρ. 5 του ΚΝ 2190/1920 (βλ. ήδη άρθρο 38 παρ. 3 και 5β του Ν 4308/2014 με παραπομπή εφεξής στο άρθρο 32 του τελευταίου αυτού Νόμου, καθώς και Κατσά, ό.π., σελ. 291- 292, στον αριθ. περιθ. 9]. Ειδικώς ως προς το στοιχείο του ελέγχου πρέπει να σημειωθούν τα ακόλουθα: Το άρθρο 42ε παρ. 5 του ΚΝ 2190/1920, ως ίσχυε πριν την κατάργησή του από τη διάταξη του άρθρου 38 παρ. 3 του Ν 4308/2014, όριζε, μεταξύ άλλων, τα εξής: «…Για την εφαρμογή αυτού του Νόμου συνδεδεμένες επιχειρήσεις είναι: α. Οι Επιχειρήσεις εκείνες, μεταξύ των οποίων υπάρχει σχέση μητρικής Επιχείρησης προς θυγατρική. Σχέση μητρικής Επιχείρησης προς θυγατρική υπάρχει, όταν μία Επιχείρηση (μητρική): α.α. ή έχει την πλειοψηφία του κεφαλαίου ή των δικαιωμάτων ψήφου μιας άλλης (θυγατρικής) Επιχείρησης, έστω και αν η πλειοψηφία αυτή σχηματίζεται ύστερα από συνυπολογισμό των τίτλων και δικαιωμάτων που κατέχονται από τρίτους για λογαριασμό της μητρικής Επιχείρησης…» (βλ. αντί άλλων Κατσά, ό.π., σελ. 298, υπό το άρθρο 23α, στους αριθ. περιθ. 19 επ. και αναλυτικά Χατζημιχαήλ στο ίδιο έργο, σελ 1115 επ., υπό το άρθρο 42ε παρ. 5). Μόνη η μετοχική ιδιότητα, συνεπώς, δεν αρκεί, για να εμπέσει ο συναλλαχθείς με την Εταιρία στο υποκειμενικό πεδίο εφαρμογής της διάταξης του άρθρου 23α του ΚΝ 2190/1920, ει μη μόνον στην περίπτωση, που στο πρόσωπο του εν λόγω μετόχου συντρέχει ως πρόσθετη ιδιότητα και μία εκ των λοιπών αναφερομένων στο Νόμο, όπως π.χ. η ιδιότητα του μέλους του Διοικητικού Συμβουλίου ή η ιδιότητα του προσώπου που ασκεί τον έλεγχο στην Εταιρία, με τον τρόπο που διαγράφεται στη διάταξη του άρθρου 42ε παρ. 5 του ΚΝ 2190/1920 κ.ο.κ (Αντωνόπουλο, Δίκαιο ΑΕ και ΕΠΕ, Γ’ εκδ. σελ. 408, υποσ. 166). Εξάλλου, η παραβίαση των διατάξεων του άρθρου 23α συνεπάγεται απόλυτη ακυρότητα των συμβάσεων αυτών, η οποία μπορεί να προταθεί όχι μόνο από την εταιρία, αλλά και από τρίτους, που έχουν έννομο συμφέρον, διότι η διαχείριση της περιουσίας της ανώνυμης εταιρίας ενδιαφέρει όλους τους συναλλασσόμενους μαζί της, καθώς και τη δημόσια τάξη, η ακυρότητα δε επέρχεται ανεξάρτητα από το αν οι συμβαλλόμενοι γνώριζαν τους περιορισμούς, μπορεί δε να ληφθεί υπόψη αυτεπάγγελτα από το δικαστήριο, αν έχουν προταθεί τα πραγματικά περιστατικά που την παράγουν. Ωστόσο, γίνεται δεκτό ότι δεν είναι αναγκαία η παροχή άδειας για τη διενέργεια μίας τέτοιας σύμβασης από τη γενική συνέλευση όταν πρόκειται για μονοπρόσωπη εταιρία, στην οποία όλες οι μετοχές έχουν συγκεντρωθεί στο ίδιο πρόσωπο, όπου υπάρχει ταύτιση μετόχου της ανώνυμης εταιρίας και του διοικητικού συμβουλίου, με την έννοια δηλαδή ότι δεν έχουν αντιτιθέμενα συμφέροντα, αφού ο προστατευτικός της μειοψηφίας σκοπός της πιο πάνω διάταξης έχει νόημα μόνο επί ανοικτών ανωνύμων εταιριών (οι μετοχές της οποίας έχουν διασπαρεί σε πολλούς εταίρους) και όχι επί κλειστών μονοπρόσωπων ανωνύμων εταιριών (βλ. Ν. Ρόκα, Αφιέρωμα στον Λάμπρο Κοτσίρη, Θεσσαλονίκη 2004 και Εμπορικές Εταιρίες, 5η εκδ. σελ. 285-286, Παμπούκη, Αρμ 1988, 938, ΑΠ 1066/2002, ΑΠ 324/1999 Nomos, ΑΠ 1142/1998 ΕΕμπΔ 1999, 746, ΕφΑθ 2196/2013 ΔΕΕ 2013, 779, ΕφΑθ 1303/2003 ΕπισκΕΔ 2003, 547).

Με τον πρώτο λόγο της έφεσής του ο εκκαλών παραπονείται ότι η εκκαλουμένη εσφαλμένα απέρριψε ως μη νόμιμη την κύρια βάση της αγωγής του, ήτοι αυτή που ερείδεται στην ακυρότητα των δανείων του προς την εφεσίβλητη ως συναφθεισών κατά παράβαση των απαγορευτικών διατάξεων του άρθρου 23α του Ν 2190/1920, δεχόμενη ότι η διάταξη αυτή δεν τυγχάνει εφαρμογής σε περίπτωση μονοπρόσωπων ανωνύμων εταιριών. Πλην, όμως, η εκκαλουμένη που έκρινε ότι στην προκειμένη περίπτωση δεν τυγχάνει εφαρμογής, επί μονοπρόσωπων ανωνύμων εταιριών, η ως άνω απαγορευτική διάταξη, δεν έσφαλε, σύμφωνα με τα αναλυτικώς εκτιθέμενα στη μείζονα σκέψη της παρούσας, αφού σε αυτές δεν υπάρχουν προστατευτέα συμφέροντα των μετόχων και ως εκ τούτου ο σχετικός λόγος έφεσης πρέπει ν’ απορριφθεί ως αβάσιμος. Εξάλλου, με επάλληλη σκέψη της η εκκαλουμένη έκρινε ότι η μοναδική μέτοχος της εφεσίβλητης, …, η οποία δεν ήταν μέλος του διοικητικού συμβουλίου αυτής σύμφωνα με τα εκτιθέμενα στην αγωγή, δεν συμπεριλαμβάνεται, υπό την ιδιότητά της αυτή και μόνο, στα αναφερόμενα στη διάταξη του άρθρου 23α του Ν 2190/1920 πρόσωπα, ώστε να εμπίπτει στην απαγόρευση του άρθρου αυτού, ενώ δεν αναφέρεται στην αγωγή ότι συνέτρεχαν στο πρόσωπο αυτής επιπλέον περιστάσεις με βάση τις οποίες ασκούσε έλεγχο επί της εταιρίας, κατά τα αναφερόμενα στη διάταξη του άρθρου 42ε παρ.5 του ίδιου νόμου. Σύμφωνα, επίσης, με τα εκτιθέμενα στην ίδια ως άνω μείζονα σκέψη, η εκκαλουμένη δεν έσφαλε ούτε ως προς την κρίση της αυτή, ακόμα και αν γινόταν δεκτό ότι η απαγορευτική διάταξη του άρθρου 23“ του Ν 2190/1920 εφαρμόζεται και επί μονοπρόσωπων ανωνύμων εταιριών, όπως αβάσιμα ισχυρίζεται ο εκκαλών. Συνεπώς, και το δεύτερο σκέλος του πρώτου λόγου έφεσης τυγχάνει αβάσιμο και πρέπει ν’ απορριφθεί. […]

Από […] αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Ο ενάγων και η μη διάδικος … τέλεσαν μεταξύ τους νόμιμο θρησκευτικό γάμο στις 30.6.1996, από τον οποίο απέκτησαν δύο τέκνα. Η έγγαμη συμβίωση διακόπηκε τον Ιούνιο του 2012, οπότε ο ενάγων αποχώρησε από τη συζυγική οικία, ενώ ήδη έχει λυθεί οριστικά με την υπ’ αριθμ. 9416/2017 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών. Κατά τη διάρκεια της έγγαμης συμβίωσης ο ενάγων προέβη σε διάφορες δωρεές και παροχές προς την σύζυγό του τόσο σε κινητά όσο και σε ακίνητα περιουσιακά στοιχεία, ως ένδειξη ευγνωμοσύνης προς το πρόσωπό της.

Στη συνέχεια με το υπ’ αριθμ. …/16.2.2004 συμβόλαιο της Συμβολαιογράφου Πειραιά …, ο ενάγων και η … σύστησαν από κοινού την εναγόμενη ανώνυμη εταιρία, οποία δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ τ. ΑΕ & ΕΠΕ …/5.3.2004. Μεταξύ των σκοπών αυτής, ήταν και είναι η με οποιονδήποτε τρόπο επένδυση σε ακίνητα καθώς και η επί κέρδει αγορά, πώληση, εκμετάλλευση, διοίκηση, εκμίσθωση και διαχείριση ακινήτων.

Το αρχικό κεφάλαιο της εταιρίας ορίστηκε σε 520.200,00 ευρώ κατανεμημένο σε 17.340 μετοχές ονομαστικής αξίας 30.000 ευρώ η κάθε μία, το οποίο αναλήφθηκε εξ’ ολοκλήρου από τον ενάγοντα και τη … με 17.166 και 174 μετοχές αντίστοιχα, ενώ τα ποσά που αναλογούσαν στην συμμετοχή ενός εκάστου εξ’ αυτών 514.980 ευρώ για τον ενάγοντα και 5.220 ευρώ για τη …, καταβλήθηκαν αποκλειστικά από τον ενάγοντα.

Ως μέλη του πρώτου διοικητικού συμβουλίου ορίσθηκαν: α) ο ενάγων, ως Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος, β) ο …, ως Αντιπρόεδρος και γ) ο … ως μέλος (βλ, το από 5.3.2004 Πρακτικό ΔΣ που δημοσιεύτηκε στο υπ’ αριθμ. 2174/16.3.2004 ΦΕΚ), αμφότεροι υπάλληλοι και έμπιστοι συνεργάτες του ενάγοντος. Στη συνέχεια, από τον Ιανουάριου του 2009 και μετά από την τυπική αποχώρηση του ενάγοντα από την εναγόμενη, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος αυτής, ανέλαβε ο …, επίσης υπάλληλος του ενάγοντα. Το ως άνω Διοικητικό Συμβούλιο, παρέμεινε με την αυτή σύνθεση μέχρι το καλοκαίρι του 2016, όποτε και τα ως άνω μέλη παραιτήθηκαν (βλ. σχετικές υπ’ αριθμ. …, … και …/15.6.2016 ανακοινώσεις στο ΓΕΜΗ) και αντικαταστάθηκαν από πρόσωπα της εμπιστοσύνης της …, ήτοι: α) την …, Πρόεδρο και Διευθύνουσα Σύμβουλο, τον … και την … (βλ. τη υπ’ αριθμ. …/27.6.2016 ανακοίνωση στο ΓΕΜΗ).

Περαιτέρω, αποδείχθηκε, ότι η εναγόμενη εταιρία προέβη στην αγορά δύο ακινήτων: α) δυνάμει του υπ’ αριθμ. …/17.3.2004 συμβολαίου της Συμβολαιογράφου Πειραιά …, το οποίο μεταγράφτηκε στα οικεία βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Σπετσών στον τόμο … και με αριθμ. …, η εναγόμενη κατέστη αποκλειστική κυρία, νομέας και κάτοχος σε ποσοστό 1/2 εξ’ αδιαιρέτου, ενός οικοπέδου εκτάσεως 1.390 τ.μ. που βρίσκεται στη θέση «…» στο Παλιό Λιμάνι Σπετσών και β) δυνάμει του υπ’ αριθμ. …/7.6.2007 συμβολαίου της Συμβολαιογράφου Αθηνών …, το οποίο μεταγράφηκε στα οικεία βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Κερατέας στον τόμο … και αριθμ. …, η εναγόμενη κατέστη αποκλειστική κυρία, νομέας κα κάτοχος, σε ποσοστό 50% εξ’ αδιαιρέτου ενός αγροτικού κτήματος άρτιου και οικοδομήσιμου (οικοπέδου) κειμένου στη θέση «…» της κτηματικής περιφέρειας της πρώην κοινότητας … και ήδη Δήμου … του Νομού Αττικής, εκτός σχεδίου πόλεως στο …, συνολικής έκτασης 4.970 τ.μ., με τίμημα το ποσό των 8.000.000 ευρώ.

Επειδή η εναγόμενη δεν διέθετε το ως άνω τίμημα για την αγορά του ακινήτου, ο ενάγων κατέθεσε, για λογαριασμό και της …, στον ειδικό λογαριασμό όψεως της εναγομένης και σε πίστωση του λογαριασμού της «ποσά προοριζόμενα για αύξηση μετοχικού κεφαλαίου» το ποσό των 9.623.700 ευρώ, προκειμένου να χρηματοδοτηθεί αυτή, οπότε το μετοχικό κεφάλαιο της εναγόμενης ανήλθε συνολικά σε 10.143.900 ευρώ, διαιρούμενο σε 338.130 μετοχές των 30 ευρώ έκαστη από τις οποίες ο ενάγων συμμετείχε με 334.737 μετοχές και η … με 3.393 μετοχές. […]

Πρέπει, δε, στο σημείο αυτό να σημειωθεί, ότι ο ενάγων με την από 31.3.2014 (αριθμ. καταθ…/2014) αγωγή του ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών κατά της … και της εναγόμενης, ζήτησε μεταξύ άλλων δωρεών προς αυτήν και την ανάκληση της ως άνω δωρεάς. Από την εν λόγω αγωγή, παραιτήθηκε πριν τη συζήτησή της με το από 14.4.2016 δικόγραφό του και στη συνέχεια άσκησε την από 18.9.2017 (άριθμ. …/2017) αγωγή του ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών σε βάρος της …, όπου μεταξύ άλλων σωρευόμενων αγωγών και αιτημάτων, αιτήθηκε: α) να αναγνωριστεί η ακυρότητα του ως άνω ιδιωτικού συμφωνητικού ως σύμβασης πώλησης των αναφερομένων μετοχών και η αναγνώριση της εγκυρότητας αυτού ως σύμβασης δωρεάς, β) να αναγνωριστεί η ανάκληση της δωρεάς αυτής, γ) να αναγνωρισθεί η υποχρέωση της … να του καταβάλει το ποσό των 9.640.425,60 ευρώ που ορίσθηκε ως τίμημα της πώλησης των μετοχών της εναγόμενης. Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε η υπ’ αριθμ. 15020/2019 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών που παρέπεμφε την αγωγή προς εκδίκαση στο καθ’ υλην και κατά τόπο αρμόδιο Δικαστήριο, ήτοι το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών. Μετά δε την εν λόγω μεταβίβαση η … κατέστη μοναδική μέτοχος της εναγόμενης εταιρίας (βλ. υπ’ αριθμ. …/16.10.2009 ΦΕΚ τ.ΑΕ & ΕΠΕ).

Ακολούθησε, δε, η από 30.6.2010 απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των μετόχων της εταιρίας, με την οποία αποφασίστηκε η αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου αυτής κατά 126.000 ευρώ με την έκδοση 4.200 νέων ονομαστικών μετοχών ονομαστικής αξίας 30,00 ευρώ η κάθε μία, η οποία θα καλυπτόταν με την κεφαλαιοποίηση ισόποσου ως άνω ποσού της υπεραξίας λόγω της αναπροσαρμογής της αξίας των ακινήτων της εναγομένης (βλ. υπ’ αριθμ. …/19.11.2010 ΦΕΚ τ. ΑΕ & ΕΠΕ). Παρά το γεγονός ότι η … διέθετε το σύνολο των μετοχών της εναγόμενης, την πραγματική διοίκηση και τον έλεγχο αυτής είχε ο ενάγων, καθώς μέχρι και τον Μάιο του 2016 το διοικητικό συμβούλιο αυτής αποτελούνταν από πρόσωπα της απολύτου εμπιστοσύνης του. […]

Συνεπώς, ο ενάγων, ο οποίος ως ελέχθη, είχε τον έλεγχο της εναγόμενης εταιρίας, είχε αναλάβει την κάλυψη όλων των εξόδων συντήρησης τόσο της κύριας κατοικίας της οικογένειας στη Γλυφάδα, όσο και της επίδικης εξοχικής κατοικίας στο Λαγονήσι, στα πλαίσια της εγγάμου συμβιώσεως αλλά και μετά τη διακοπή αυτής, αφού του επίδικου ακίνητου θα έκανε χρήση η οικογένειά του. Επειδή, όμως, όλες οι δαπάνες θα γίνονταν από την εναγομένη ως ιδιοκτήτρια του ακινήτου, ο ενάγων αποφάσισε, πάντα μέσω του Διοικητικού Συμβουλίου που ήλεγχε, να εμφανίζονται όλες οι καταβολές ως «αύξηση μετοχικού κεφαλαίου» της εναγομένης, και μάλιστα στο όνομα της …, μοναδικής μετόχου αυτής. Ειδικότερα, κατά το χρονικό διάστημα 2011 έως 2013 κατατέθηκαν στον τηρούμενο από την εναγόμενη λογαριασμό της στην Τράπεζα … κατόπιν εμβασμάτων από τον προσωπικό λογαριασμό του ενάγοντα τα παρακάτω ποσά: […] Συνολικά, δε, κατά το ανωτέρω χρονικό διάστημα ο ενάγων κατέβαλε το ποσό των 2.694.800 ευρώ.

Ακόμα και μετά τη διακοπή της έγγαμης συμβίωσης του με την …, ο ενάγων συνέχισε να καταβάλει διάφορα ποσά προς εκπλήρωση υποχρεώσεων της εναγομένης, στην πραγματικότητα όμως προς την … και τα τέκνα του. Ειδικότερα, κατά το έτος 2014 κατατέθηκαν από τον τραπεζικό του λογαριασμό στην …: […] Συνολικά, δε, κατά την ως άνω χρονική περίοδο ο ενάγων κατέθεσε το συνολικό ποσό των 183.000 ευρώ, με αιτιολογία στο πεδίο «πληροφορίες για τον δικαιούχο» άλλοτε «…», άλλοτε «Κατάθεση μετόχου», άλλοτε «προσωρινή κατάθεση μετόχου» και άλλοτε «έναντι αυξήσεως μετοχικού κεφαλαίου».

Τέλος, αποδείχθηκε ότι η … απέστειλε στα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της εναγομένης το από 29.3.2016 μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, με το οποίο τους καλούσε να παράσχουν τη συνδρομή τους προκειμένου στις 4.4.2016 να διενεργηθεί οικονομικός-διαχειριστικός έλεγχος στα βιβλία και τις οικονομικές καταστάσεις της εταιρίας. Ακολούθως, ο …, αντιπρόεδρος του Δ.Σ της εναγομένης, απέστειλε στην … το από 6.4.2016 μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, με το οποίο, εκπροσωπώντας το Δ.Σ της εναγομένης, της κοινοποίησε μία κατάσταση υποχρεώσεων αυτής, συνολικού ποσού 30.806,94 ευρώ, χωρίς τα αντίστοιχα παραστατικά, ζητώντας από τη … να εμβάσει το ποσό αυτό, εντός προθεσμίας 7 ημερών στο λογαριασμό της εταιρίας λόγω έλλειψης ταμειακών διαθεσίμων.

Στην συνέχεια, έλαβε, επιστολή από τον τότε Πρόεδρο του Δ.Σ της εναγομένης …, με την οποία την καλούσε να υπογράψει το Πρακτικό της Γενικής Συνέλευσης και τις Οικονομικές Καταστάσεις της εταιρίας, ενώ στις 19.4.2016 εστάλησαν στη … από τον ίδιο εκτυπωμένα το Πρακτικό της Γ.Σ των Μετόχων και οι Οικονομικές Καταστάσεις, όπου συμπεριλαμβανόταν και απόφαση απαλλαγής του Δ.Σ της εναγόμενης από κάθε ευθύνη για τον ισολογισμό και τη διαχείριση της εταιρικής χρήσης του έτους 2015. Η … αρνήθηκε να υπογράψει το Πρακτικό και τις οικονομικές καταστάσεις, εμμένοντας στη διενέργεια οικονομικού ελέγχου, με αποτέλεσμα τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου να υποβάλλουν τις από 11.5.2015 παραιτήσεις τους. Τελικά, στις 27.7.2016 ο …, παρέδωσε στην …, νέα Πρόεδρο και Διευθύνουσα Σύμβουλο της εναγομένης, το σύνολο των εγγράφων που αφορούσαν αυτήν (βλ. σχετ. από 21.7.2016 πρωτόκολλο παράδοσης-παραλαβής εγγράφων). Ο ενάγων στηρίζει επικουρικά την αγωγική του αξίωση για αναγνώριση της υποχρέωσης της εναγόμενης να του καταβάλει το συνολικό ποσό των 2.877.800 (2.694.800 + 183.000) σε επιμέρους συμβάσεις δανείου προς την εναγόμενη προκειμένου να καλύπτει τις χρηματοδοτικές της ανάγκες.

Προς επίρρωσιν, δε, του ισχυρισμού αυτού προσκομίζει και επικαλείται το προσάρτημα του ισολογισμού της εναγομένης για το οικονομικό έτος 2015, ο οποίος καταχωρήθηκε στο ΓΕΜΗ από το νυν Διοικητικό Συμβούλιο αυτής τον Μάρτιο του 2017, όπου το οφειλόμενο ποσό, εμφανίζεται στις βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις της εναγομένης (ως μέρος του αναγραφόμενου εκεί ποσού των 3.185.203,47 ευρώ) και με τη σημείωση «ταμειακή διευκόλυνση από …», ενώ στους μεταγενέστερους ισολογισμούς για τις χρήσεις 2016, 2017, 2018 περιλαμβάνεται στις «λοιπές υποχρεώσεις» της εναγομένης.

Όμως, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, οι επίδικες καταβολές στις οποίες προέβη ο ενάγων κατά τη χρονική περίοδο 2011 έως 2016 προς την εναγόμενη αποτελούν στην πραγματικότητα δωρεές προς την …, μοναδική μέτοχο της εναγόμενης, σε συνέχεια μεγάλου αριθμού δωρεών στις οποίες αυτός είχε προβεί (κινητά και ακίνητα) προς το πρόσωπό της κατά τη διάρκεια της έγγαμης συμβίωσης και μετά από τη διάσπαση αυτής, τόσο μέσω της εναγόμενης εταιρίας, όσο και μέσω της εταιρίας με την επωνυμία «…» και το διακριτικό τίτλο «… ΑΕ», που εμφανιζόταν ως ιδιοκτήτρια της συζυγικής οικίας στη Γλυφάδα Αττικής, των πλήρη έλεγχο των οποίων είχε ο ενάγων. Το επίδικο ακίνητο αποτελούσε την εξοχική κατοικία αρχικά του ιδίου και της οικογένειάς του και στη συνέχεια της … και των δύο τέκνων τους και τα χρήματα καταβλήθηκαν από τον ενάγοντα για την ανακαίνιση αυτού και ακολούθως νια τη κάλυψη όλων των αναγκών συντήρησής του, καθώς και για την κάλυψη όλων των αναγκών της …, η οποία δεν είχε καθόλου εισοδήματα καθώς, καθ’ όλη τη διάρκεια του γάμου τους δεν εργαζόταν και δεν διέθετε εισοδήματα από άλλες πηγές.

Η κρίση αυτή δεν αναιρείται από το γεγονός ότι στους ισολογισμούς της εταιρίας εμφανίζονται τα ποσά αυτά ως μέρος υποχρεώσεων της εταιρίας, αφού όλα τα επιμέρους ποσά που κατέβαλε ο ενάγων έπρεπε να περνάνε μέσα από τα οικονομικά βιβλία της εναγόμενης προκειμένου να αιτιολογούνται οι δαπάνες αυτές, αφού η ίδια δεν είχε καθόλου έσοδα, ούτε κύκλο εργασιών, ούτε άλλα προσοδοφόρα κινητά ή ακίνητα, όπως ήδη έχει λεχθεί. Εξάλλου, από κανένα αποδεικτικό μέσο δεν προέκυψε ότι υπήρξε οποιαδήποτε συμφωνία με την εναγομένη περί επιστροφής των χρημάτων αυτών στον ίδιο, λαμβανομένου υπόψη ότι ίδιος είχε τον έλεγχο της εταιρίας και το διοικητικό συμβούλιο της εναγομένης αποτελούσαν, μέχρι τον Μάιο του 2016, πρόσωπα της απολύτου εμπιστοσύνης του. Ως εκ τούτου, πρέπει η υπό κρίση αγωγή να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμη ως προς την πρώτη επικουρική βάση της. […]

(Δέχεται την έφεση.)

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

https://pierrouattorneys.eu/wp-content/uploads/2021/07/PIERROU_small-copy.png
Εμμανούηλ Μπενάκη 8, Αθήνα, Τ.Κ. 10564
Λαγκαδά 2, Θεσσαλονίκη, T.K. 546 30
Παπαδήμα Αντωνίου 1, Κομοτηνή, T.K. 69132
210 321 9797-8

Ακολουθήστε μας:

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Προσαρμογή & Φιλοξενία από την Impulse, Web Design, Web Hosting

Copyright © Pierrou Attorneys 2021

error: Content is protected !!