Ρήτρα παρεκτάσεως διεθνούς δικαιοδοσίας – Δικαστική συνεργασία σε αστικές υποθέσεις – Διεθνής δικαιοδοσία και εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις – Κανονισμός (ΕΚ) 44/2001 – Άρθρο 23 – Ρήτρα περιληφθείσα στους γενικούς όρους – Συναίνεση των μερών όσον αφορά τους εν λόγω όρους – Κύρος και σαφήνεια μιας ρήτρας αυτού του είδους
Hőszig Kft.
κατά
Alstom Power Thermal Services
Προδικαστικά ερωτήματα:
«1) Ως προς τον κανονισμό Ρώμη Ι:
– Δύναται εθνικό δικαστήριο κράτους μέλους να ερμηνεύσει την περιεχόμενη στο άρθρο 10, παράγραφος 2, του κανονισμού Ρώμη Ι φράση “από τις περιστάσεις συνάγεται” υπό την έννοια ότι η εξέταση “των περιστάσεων που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη”, προκειμένου να διαπιστωθεί ο εύλογος χαρακτήρας της μη παροχής συναινέσεως κατά το δίκαιο της χώρας στην οποία το συμβαλλόμενο μέρος έχει τη συνήθη διαμονή του, έχει ως αντικείμενο τις περιστάσεις υπό τις οποίες συνήφθη η σύμβαση, το αντικείμενο της συμβάσεως και την εκτέλεσή της;
– Πρέπει το κατ’ άρθρο 10, παράγραφος 2, του κανονισμού Ρώμη Ι “αποτέλεσμα” που απορρέει από την κατάσταση που περιγράφεται ανωτέρω στην πρώτη περίπτωση να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι, εάν γίνει δεκτό ότι από τις περιστάσεις που πρέπει να ληφθούν υπόψη, δεδομένης της επικλήσεως από ένα συμβαλλόμενο μέρος του δικαίου της χώρας που έχει τη συνήθη διαμονή του, συνάγεται ότι η παροχή συναινέσεως για το εφαρμοστέο κατά την παράγραφο 1 του εν λόγω άρθρου δίκαιο δεν ήταν το “λογικό αποτέλεσμα της συμπεριφοράς του μέρους αυτού”, το δικαστήριο οφείλει να εκτιμήσει την ύπαρξη και το κύρος της συμβατικής ρήτρας σύμφωνα με το δίκαιο της χώρας στην οποία έχει τη συνήθη διαμονή του το συμβαλλόμενο μέρος που προέβη στην επίκληση αυτή;
– Δύναται το δικαστήριο αυτού του κράτους μέλους να ερμηνεύσει τη διάταξη του άρθρου 10, παράγραφος 2, του κανονισμού Ρώμη Ι υπό την έννοια ότι το δικαστήριο μπορεί να εκτιμά ελεύθερα –λαμβανομένου υπόψη του συνόλου των επίμαχων περιστάσεων της υποθέσεως– εάν, βάσει των περιστάσεων που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη, η παροχή συναινέσεως για το εφαρμοστέο κατά το άρθρο 10, παράγραφος 1, δίκαιο δεν ήταν το “λογικό αποτέλεσμα της συμπεριφοράς” του συμβαλλόμενου μέρους;
– Στην περίπτωση που, σύμφωνα με το άρθρο 10, παράγραφος 2, του κανονισμού 593/2008, ένα συμβαλλόμενο μέρος επικαλεστεί το δίκαιο της χώρας στην οποία έχει τη συνήθη διαμονή του προκειμένου να αποδείξει ότι δεν έχει παράσχει τη συναίνεσή του, οφείλει το δικαστήριο κράτους μέλους να λάβει υπόψη του το δίκαιο της χώρας της συνήθους διαμονής του μέρους αυτού προκειμένου να κρίνει εάν, λαμβανομένων υπόψη των προβαλλόμενων “περιστάσεων”, η συναίνεση του μέρους αυτού για την εφαρμογή συγκεκριμένου δικαίου δεν αποτελούσε εύλογη συμπεριφορά κατά το δίκαιο αυτό;
– Στην περίπτωση αυτή, αντίκειται στο δίκαιο της Ένωσης ερμηνεία δικαστηρίου κράτους μέλους κατά την οποία η εξέταση των “περιστάσεων” για τη διαπίστωση του ευλόγου χαρακτήρα της μη συναινέσεως αφορά τις περιστάσεις υπό τις οποίες συνήφθη η σύμβαση, το αντικείμενο της συμβάσεως και την εκτέλεσή της;
2) Ως προς τον κανονισμό Βρυξέλλες Ι:
– Είναι αντίθετη προς τη διάταξη του άρθρου 23, παράγραφος 1, του κανονισμού Βρυξέλλες Ι ερμηνεία δικαστηρίου κράτους μέλους κατά την οποία απαιτείται ο ακριβής καθορισμός του αρμόδιου δικαστηρίου ή αρκεί, λαμβανομένων υπόψη των προβλεπόμενων στην αιτιολογική σκέψη 14 του εν λόγω κανονισμού απαιτήσεων, να συνάγεται σαφώς από τη σύμβαση η βούληση ή η πρόθεση των συμβαλλόμενων μερών;
– Συνάδει προς τις απαιτήσεις του άρθρου 23, παράγραφος 1, του κανονισμού Βρυξέλλες Ι ερμηνεία δικαστηρίου κράτους μέλους κατά την οποία ρήτρα παρεκτάσεως διεθνούς δικαιοδοσίας περιλαμβανόμενη στους γενικούς όρους συναλλαγών, όπως αυτοί έχουν διατυπωθεί από ένα από τα συμβαλλόμενα μέρη, και ορίζουσα τα δικαστήρια συγκεκριμένης πόλεως κράτους μέλους –εν προκειμένω του Παρισιού–, στην αποκλειστική και πρώτου και τελευταίου βαθμού δικαιοδοσία των οποίων υπάγονται οι αναφυόμενες ή σχετιζόμενες με το κύρος, την εκτέλεση ή την ακύρωση της παραγγελίας διαφορές που δεν μπόρεσαν να επιλυθούν με φιλικό διακανονισμό μεταξύ των μερών είναι αρκούντως σαφής ώστε να συνάγεται σαφώς από τη διατύπωσή της, λαμβανομένων υπόψη των προβλεπόμενων στην αιτιολογική σκέψη 14 απαιτήσεων, η βούληση ή η πρόθεση των συμβαλλόμενων μερών όσον αφορά το ορισθέν κράτος μέλος;
Το Δικαστήριο (δεύτερο τμήμα) αποφάνθηκε…
Περισσότερα, εδώ
