Συγκεκριμένα, το Δικαστήριο της ΕΕ έκρινε (υπόθεση Tobias Mc Fadden κατά Sony Music Entertainment Germany) ότι ο επιτηδευματίας που προσφέρει στο κοινό δωρεάν πρόσβαση σε δίκτυο Wi-Fi δεν υπέχει ευθύνη για προσβολή δικαιώματος του δημιουργού στην οποία προέβησαν οι χρήστες του δικτύου.
Ωστόσο, το ΔΕΕ επισημαίνει ότι ο ως άνω επιτηδευματίας μπορεί να υποχρεωθεί να προστατεύσει το δίκτυό του με χρήση κωδικού ώστε να θέσει τέρμα στην προσβολή ή προς πρόληψή της.
Υπενθυμίζεται ότι πριν λίγους μήνες ο Γενικός Εισαγγελέας του Δικαστηρίου είχε επισημάνει στις προτάσεις του επί της υποθέσεως αυτής, ότι οι καταστηματάρχες δεν πρέπει να υποχρεούνται να προστατεύουν με κωδικό το δωρεάν Wi-Fi που προσφέρουν, καθώς η γενίκευση της υποχρεώσεως προστασίας των δικτύων Wi-Fi, ως μέθοδος προστασίας του δικαιώματος του δημιουργού εντός του Διαδικτύου, θα ήταν ικανή να έχει μειονεκτήματα για όλη την κοινωνία.
Το Δικαστήριο, ωστόσο, έκρινε σήμερα ότι η δικαστική διαταγή που διατάσσει την προστασία της συνδέσεως στο διαδίκτυο με χρήση κωδικού μπορεί να διασφαλίσει την ισορροπία μεταξύ, αφενός, των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας των δικαιούχων τους και, αφετέρου, του δικαιώματος της επιχειρηματικής ελευθερίας των παρεχόντων πρόσβαση και του δικαιώματος της ελευθερίας πληροφόρησης των χρηστών του δικτύου.
το Δικαστήριο διαπιστώνει κατ’ αρχάς ότι η δωρεάν διάθεση στο κοινό δικτύου Wi-Fi προκειμένου να ελκύεται η προσοχή των δυνητικών πελατών στα προϊόντα και τις υπηρεσίες ενός καταστήματος αποτελεί «υπηρεσία της κοινωνίας της πληροφορίας» κατά την έννοια της οδηγίας.
Στη συνέχεια, το Δικαστήριο επιβεβαιώνει ότι, στην περίπτωση που πληρούνται οι ως άνω τρεις προϋποθέσεις, δεν υφίσταται ευθύνη του παρόχου των υπηρεσιών ο οποίος, όπως ο Τ. Mc Fadden, παρέχει πρόσβαση σε δίκτυο επικοινωνιών. Επομένως, ο δικαιούχος δικαιωμάτων του δημιουργού δεν μπορεί να ζητήσει από τον παρέχοντα τις υπηρεσίες αποζημίωση με το αιτιολογικό ότι το δίκτυο αυτό χρησιμοποιήθηκε από τρίτους για την προσβολή των δικαιωμάτων του. Εφόσον η αγωγή αποζημιώσεως δεν μπορεί να ευδοκιμήσει, αποκλείεται επίσης η δυνατότητα του δικαιούχου των δικαιωμάτων να ζητήσει επιστροφή των εξόδων οχλήσεως ή των δικαστικών εξόδων της αγωγής.
Αντιθέτως, η οδηγία δεν αντιτίθεται στο να ζητήσει ο δικαιούχος των δικαιωμάτων από εθνική αρχή ή δικαστήριο να υποχρεωθεί ο παρέχων τις υπηρεσίες να θέσει τέρμα στην προσβολή των δικαιωμάτων του δημιουργού στην οποία προβαίνουν οι πελάτες του ή να προβεί σε ενέργειες για την πρόληψη μιας τέτοιας προσβολής.
Τέλος, το Δικαστήριο διαπιστώνει ότι δικαστική διαταγή που διατάσσει την προστασία της συνδέσεως στο διαδίκτυο με χρήση κωδικού μπορεί να διασφαλίσει την ισορροπία μεταξύ, αφενός, των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας των δικαιούχων τους και, αφετέρου, του δικαιώματος της επιχειρηματικής ελευθερίας των παρεχόντων πρόσβαση και του δικαιώματος της ελευθερίας πληροφόρησης των χρηστών του δικτύου.
Το Δικαστήριο επισημαίνει, ειδικότερα, ότι ένα τέτοιο μέτρο ενδέχεται να αποτρέψει τους χρήστες της συνδέσεως από το να προσβάλουν δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας. Συναφώς, το Δικαστήριο υπογραμμίζει ότι, για να διασφαλιστεί η επίτευξη του αποτρεπτικού αυτού αποτελέσματος, πρέπει να υποχρεώνονται οι χρήστες, για να μη μπορούν να ενεργούν ανώνυμα, να αποκαλύπτουν την ταυτότητά τους πριν λάβουν τον απαιτούμενο κωδικό χρήσεως.
Ομοίως, μέτρο που συνίσταται στην πλήρη διακοπή της συνδέσεως στο διαδίκτυο χωρίς να εξεταστεί η λήψη μέτρων που θίγουν σε μικρότερο βαθμό την επιχειρηματική ελευθερία του παρέχοντος την εν λόγω σύνδεση, δεν θα μπορούσε να συμβιβάσει τα ως άνω αντιτιθέμενα μεταξύ τους δικαιώματα.
Ολόκληρη την απόφαση μπορείτε να δείτε εδώ.
