ΣτΕ (Πρ.Επ.Τμ.Ε’) 26/2018
Επεξεργασία σχεδίου προεδρικού διατάγματος «Ρυθμίσεις επαγγέλματος φαρμακοποιού – Ίδρυση φαρμακείου».
Αριθμός 26/2018
Π Ρ Α Κ Τ Ι Κ O Σ Υ Ν Ε Δ Ρ Ι Α Σ Ε Ω Σ
Κ Α Ι Γ Ν Ω Μ Ο Δ Ο Τ Η Σ Η
ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ
ΤΜΗΜΑ Ε΄
________________
Μ Ε Λ Η Αθ. Ράντος, Αντιπρόεδρος, Πρόεδρος του Ε΄ Τμήματος, Χρ. Ντουχάνης, Σύμβουλος, Μ. Σωτηροπούλου, Σύμβουλος, Ρ. Γιαννουλάτου, Σύμβουλος, Θ. Ζιάμου, Πάρεδρος
Α Ν Τ Ι Κ Ε Ι Μ Ε Ν Ο
Επεξεργασία σχεδίου προεδρικού διατάγματος «Ρυθμίσεις επαγγέλματος φαρμακοποιού – Ίδρυση φαρμακείου».
Εισηγήτρια, η Πάρεδρος Θ. Ζιάμου.
__________________
Π ρ α κ τ ι κ ό Σ υ ν ε δ ρ ι ά σ ε ω ς
Το Τμήμα συνήλθε με την ανωτέρω σύνθεση στις 9 Φεβρουαρίου 2018 με την παρουσία και της Γραμματέως Κ. Γκιώκα, για να επεξεργασθεί το ανωτέρω σχέδιο προεδρικού διατάγματος, το οποίο διαβιβάσθηκε στο Συμβούλιο της Επικρατείας από τη Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης με το 39/8.1.2018 έγγραφό της, που πρωτοκολλήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 2018.
Κατά τη συνεδρίαση έλαβε τον λόγο η εισηγήτρια, η οποία αναφέρθηκε στο περιεχόμενο του υπό επεξεργασία σχεδίου προεδρικού διατάγματος και ανέπτυξε τη γνώμη της για τα ζητήματα που προκύπτουν. Ακολούθησε συζήτηση μεταξύ των μελών και το Τμήμα γνωμοδότησε ως εξής:
Γ ν ω μ ο δ ό τ η σ η
- Με το υπό επεξεργασία σχέδιο προεδρικού διατάγματος επιχειρείται ο καθορισμός των προϋποθέσεων, της διαδικασίας, των περιορισμών και κάθε άλλης λεπτομέρειας σχετικά με τη χορήγηση άδειας ίδρυσης φαρμακείου σε φαρμακοποιούς και μη φαρμακοποιούς καθώς και σχετικά με τη λειτουργία των φαρμακείων είτε ως ατομικών επιχειρήσεων αδειούχων φαρμακοποιών είτε ως εταιρειών περιορισμένης ευθύνης, ιδιοκτησίας αδειούχων μη φαρμακοποιών.
- Όπως αναφέρεται στο συνυποβαλλόμενο αιτιολογικό υπόμνημα του Υπουργού Υγείας, όμοιες με τις διαλαμβανόμενες στο παρόν σχέδιο ρυθμίσεις είχαν επιχειρηθεί με την έκδοση της Κοινής Υπουργικής Απόφασης (ΚΥΑ) Γ5(β)Γ.Π.οικ.36277/2016 (Β΄ 1445), η οποία όμως ακυρώθηκε με την 1804/2017 απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας λόγω ελλείψεως νόμιμης εξουσιοδότησης για την έκδοσή της. Το υπό επεξεργασία σχέδιο προεδρικού διατάγματος εισάγεται κατ’ επίκληση του εν τω μεταξύ θεσπισθέντος άρθρου 64 παρ. 1α του ν. 4509/2017 (Α΄ 201/22.12.2017), με το οποίο παρέχεται ειδική και ορισμένη εξουσιοδότηση για την έκδοση προεδρικού διατάγματος, μετά από πρόταση του Υπουργού Υγείας, με αντικείμενο τη ρύθμιση θεμάτων χορήγησης άδειας ίδρυσης φαρμακείου και λειτουργίας των φαρμακείων είτε ως ατομικών επιχειρήσεων είτε ως εμπορικών εταιρειών οποιασδήποτε μορφής πλην της ανώνυμης εταιρείας. Η ως άνω νομοθετική ρύθμιση εγκαθιδρύει ένα νέο καθεστώς ίδρυσης και λειτουργίας φαρμακείων, το οποίο επιφέρει μείζονα μεταβολή στο προϊσχύσαν κανονιστικό καθεστώς, υπό το οποίο η άδεια ίδρυσης και λειτουργίας φαρμακείου επιφυλασσόταν μόνον σε πρόσωπα που είχαν την άδεια ασκήσεως του επαγγέλματος του φαρμακοποιού (βλ. ΣτΕ Ολομ. 1804/2017). Ειδικότερα, με την προαναφερόμενη διάταξη του άρθρου 64 παρ. 1α του ν. 4509/2017 ορίζεται ευθέως από το νόμο ότι άδεια ίδρυσης φαρμακείου χορηγείται με απόφαση του κατά τόπον αρμόδιου Περιφερειάρχη α) σε φυσικά πρόσωπα που έχουν την ιδιότητα φαρμακοποιού, β) σε φυσικά πρόσωπα που δεν έχουν την ιδιότητα του φαρμακοποιού και γ) σε συνεταιρισμούς μελών της Ομοσπονδίας Συνεταιρισμών Φαρμακοποιών Ελλάδος (ΟΣΦΕ) και ότι ο κάτοχος της άδειας μπορεί να λειτουργήσει φαρμακείο είτε ως ατομική επιχείρηση είτε ως εμπορική εταιρεία οποιασδήποτε μορφής, πλην αυτής της ανώνυμης εταιρείας. Με βάση την ως άνω νομοθετική εξουσιοδότηση, το υπό επεξεργασία σχέδιο προεδρικού διατάγματος περιέχει ρυθμίσεις, σύμφωνα με τις οποίες καθίσταται δυνατή η άσκηση επιχείρησης εκμετάλλευσης φαρμακείου και από ιδιώτες-μη φαρμακοποιούς, υπό τις ειδικότερες προϋποθέσεις που παρατίθενται στη συνέχεια, οι οποίες περιλαμβάνουν την υποχρεωτική επιλογή εταιρικής μορφής από αδειούχους φαρμακοποιούς και μη φαρμακοποιούς, την υποχρεωτική συμμετοχή στο εταιρικό κεφάλαιο των οριζόμενων ως υπεύθυνων -ανά φαρμακείοφαρμακοποιών, την απαγόρευση συνδρομής ορισμένων ιδιοτήτων στο πρόσωπο των εταίρων φαρμακείου, την υποχρεωτική συνδρομή ορισμένων προσόντων στο πρόσωπο των αιτούντων άδεια φαρμακείου (φαρμακοποιών και μη), τη διατήρηση σε ισχύ των πληθυσμιακών κριτηρίων κατά την αδειοδότηση φαρμακείων, καθώς και τον καθορισμό ανώτατου αριθμού αδειών φαρμακείου ανά φαρμακοποιό και ανά εταίρο. Εξάλλου, ενόψει του ότι το άρθρο 64 του εξουσιοδοτικού νόμου 4509/2017 περιέχει αναλυτικές ρυθμίσεις σχετικά με τα ζητήματα δημόσιας ανακοίνωσης των κενών θέσεων φαρμακείων και των διαδικασιών κάλυψης αυτών, καθώς και σχετικά με τα μεταβατικά ζητήματα που προκύπτουν αναφορικά με τις άδειες φαρμακείου που έχουν χορηγηθεί ή πρόκειται να χορηγηθούν έως την έκδοση του σχετικού (υπό επεξεργασία) προεδρικού διατάγματος, το παρόν σχέδιο δεν περιέχει περαιτέρω ρυθμίσεις για τα εν λόγω ζητήματα. Υπό τα παραπάνω δεδομένα, οι ρυθμίσεις που εισάγονται με το υπό επεξεργασία σχέδιο προεδρικού διατάγματος ευρίσκονται εντός των ορίων της εξουσιοδότησης που παρέχεται με το άρθρο 64 παρ. 1α του ν. 4509/2017.
- Με το υπό επεξεργασία σχέδιο προεδρικού διατάγματος ορίζεται ότι ο ιδιώτης – μη φαρμακοποιός που αποκτά άδεια ίδρυσης φαρμακείου, υποχρεούται να το λειτουργήσει υπό τη μορφή εταιρείας περιορισμένης ευθύνης (ΕΠΕ), συσταθείσας πριν από τη χορήγηση της άδειας ίδρυσης φαρμακείου, στην οποία (ΕΠΕ) κατέχει εταιρική μερίδα σε ποσοστό 20% κατ’ ελάχιστον ο φαρμακοποιός που δηλώνεται υποχρεωτικώς, κατά την υποβολή της αίτησης για χορήγησητης άδειας, ως υπεύθυνος για τη λειτουργία ενός -κατ’ ανώτατο όριο- φαρμακείου. Η επιλογή, από την κανονιστική Διοίκηση, της ΕΠΕ ως υποχρεωτικής εταιρικής μορφής λειτουργίας φαρμακείου αποτελεί αναγκαία συνέπεια της νέας θεσμοθετούμενης δυνατότητας χορήγησης άδειας ίδρυσης φαρμακείου σε ιδιώτη – μη φαρμακοποιό, καθώς καθιστά δυνατή την, κατά την εκτίμηση της Διοικήσεως, δημιουργία μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων φαρμακείου βάσει της πραγματοποίησης επενδύσεων και του σχηματισμού εταιρικού κεφαλαίου από εισφορές μικρότερες σε σχέση με τις απαιτούμενες για την ανώνυμη εταιρεία (ΑΕ), ενώ συγχρόνως απαλλάσσει τις εν λόγω επιχειρήσεις από την κρατική εποπτεία, τους ελεγκτές και τις εν γένει ανελαστικές ρυθμίσεις που βαρύνουν την ΑΕ, όσον αφορά τις εσωτερικές και εξωτερικές σχέσεις των εταίρων. Συγχρόνως δε οι εταιρείες περιορισμένης ευθύνης διατηρούν το προσωπικό στοιχείο της συμμετοχής των εταίρων στη λήψη αποφάσεων και τη διαμόρφωση των δικαιωμάτων των εταίρων φαρμακείου (άρθρο 1 του ν. 3190/1955), το οποίο κατοχυρώνει τη θέση του φαρμακοποιού που υποχρεωτικά συμμετέχει στην ΕΠΕ ως επιστημονικώς υπεύθυνος καταστήματος φαρμακείου. Εξάλλου, η έλλειψη νομικής ισότητας μεταξύ των εταίρων (μη φαρμακοποιού και φαρμακοποιού) και η αδυναμία ανάληψης προσωπικής ευθύνης για τις υποχρεώσεις της εταιρείας εκ μέρους του μη φαρμακοποιού αδειούχου, που δεν διαθέτει τα απαιτούμενα επιστημονικά εχέγγυα για τη άσκηση του φαρμακευτικού επαγγέλματος, αποκλείει την οργάνωση του νέου τύπου φαρμακείου, ιδρυόμενου από αδειούχο – μηφαρμακοποιό, υπό τη μορφή της προσωπικής εταιρείας, η οποία, όμως, διατηρείται ως μόνη επιτρεπτή εταιρική μορφή οργάνωσης στη διαφορετική περίπτωση της άσκησης επιχείρησης φαρμακείου από αδειούχο φαρμακοποιό (βλ. ΣτΕ3905/1988 Δ΄ επταμ.). Υπό την προεκτεθείσα έννοια, οι εισαγόμενοι περιορισμοί στην επαγγελματική ελευθερία των φαρμακοποιών και την επιχειρηματική ελευθερία των ιδιωτών – μη φαρμακοποιών, όσον αφορά την υποχρεωτικήεπιλογή εταιρικής μορφής και τη συμμετοχή στη σύνθεση του εταιρικού κεφαλαίου των φαρμακευτικών ΕΠΕ, με κριτήριο την επαγγελματική ιδιότητα των συμμετεχόντων, είναι σύμφωνοι με το άρθρο 5 παρ. 1 του Συντάγματος.
- Περαιτέρω, όσον αφορά την ειδικότερη πρόβλεψη του υπό επεξεργασία σχεδίου περί της υποχρεωτικής συμμετοχής σε ΕΠΕ ιδιοκτησίας αδειούχου- μη φαρμακοποιού, επιστήμονα φαρμακοποιού με ποσοστό εταιρικής μερίδας 20%, η ως άνω ρύθμιση ευρίσκεται καταρχήν εντός της προαναφερόμενης νομοθετικής εξουσιοδοτήσεως του ν. 4509/2017 και δεν εγείρει καταρχήν ζητήματα συνταγματικότητας, καθώς εμπίπτει στο ευρύ περιθώριο εκτίμησης που διαθέτει κάθε κράτος, ιδίως δε κάθε κράτος – μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να ρυθμίσει το καθεστώς ίδρυσης και λειτουργίας των φαρμακείων κατά τρόπο που ανταποκρίνεται στις εκάστοτε προτεραιότητες της χώρας στους τομείς της υγείας και της οικονομίας. Στην προκειμένη περίπτωση, η νέα ρύθμιση περί διαχωρισμού του ιδιοκτησιακού και επιχειρησιακού τομέα των φαρμακείων από τον τομέα της παροχής αμιγώς φαρμακευτικών υπηρεσιών θεσπίζεται νομίμως, από το ελληνικό Κράτος, κατ’ εκτίμηση των σύγχρονων διεθνών αντιλήψεων περί ανοίγματος των ελεύθερων επαγγελμάτων στον ανταγωνισμό, λαμβανομένων υπόψη και των δεσμεύσεων της χώρας για την απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων με μείωση των περιορισμών, μεταξύ άλλων, στα φαρμακεία (βλ. Κεφάλαιο ΙΙΙ, γ, στοιχείο 22 του Μνημονίου Οικονομικής και Χρηματοπιστωτικής Πολιτικής, το οποίο προσαρτήθηκε ως Παράρτημα ΙΙΙ στο ν. 3845/2010, Α΄ 65), καθώς και των υποχρεώσεων που έχει επίσης αναλάβει η χώρα στο πλαίσιο του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής, όσον αφορά την εφαρμογή της «εργαλειοθήκης Ι» του ΟΟΣΑ για τον ανταγωνισμό (βλ. άρ. 3 του ν. 4336/2015 που κυρώνει τη Συμφωνία Δημοσιονομικών Στόχων και Διαρθρωτικών Μεταρρυθμίσεων, στην παράγραφο Γ στοιχείο 4.2). Η νέα ρύθμιση κρίθηκε αναγκαία για την αντιμετώπιση των φαινομένων της υπερκατανάλωσης φαρμάκων, της τεχνητής ζήτησης φαρμάκων και της προώθησης των μη γενοσήμων φαρμάκων, που προκαλούν αύξηση της κρατικής φαρμακευτικής δαπάνης και υπέρμετρη επιβάρυνση των οργανισμών κοινωνικής ασφάλισης, τα οποία εκτιμάται από τα ως άνω κείμενα ότι δύνανται να αποδοθούν, μεταξύ άλλων, και στο μονοπώλιο του εμπορίου φαρμάκων εκ μέρους του κλειστού επαγγελματικού κύκλου των φαρμακοποιών. Η άρση του εν λόγω μονοπωλίου θεωρείται ότι θα συμβάλει στη διαμόρφωση από την ίδια την αγορά τόσο της προσφοράς και της ζήτησης των φαρμάκων, όσο και της ποιότητας των παρεχόμενων φαρμακευτικών προϊόντων και υπηρεσιών, ενώ, παράλληλα, η διατήρηση σε ισχύ της, επίσης εμπίπτουσας στην αρμοδιότητα των κρατών-μελών, γεωγραφικής κατανομής των φαρμακείων με βάση πληθυσμιακά κριτήρια θεωρείται ότι θα συνεχίσει να διασφαλίζει σε ικανοποιητικά επίπεδα τη βιωσιμότητα των ήδη λειτουργούντων φαρμακείων (βλ. και ΣτΕ Ολομ. 2289, 420-4/2014). Περαιτέρω, η υποχρεωτική συμμετοχή επιστήμονα φαρμακοποιού σε εμπορική κεφαλαιουχική εταιρεία, όπως είναι η ΕΠΕ, με ορισμένο ποσοστό εταιρικής μερίδας, είναι αναγκαία για τη διασφάλιση της αυτοπρόσωπης παροχής φαρμακευτικών υπηρεσιών και τη συνακόλουθη ανάληψη προσωπικής ευθύνης για τις παρεχόμενες υπηρεσίες βάσει των νομοθετικών κανόνων που διέπουν την άσκηση του επαγγέλματος του φαρμακοποιού, και δεν συνιστά, ως εκ τούτο, υπέρμετρο περιορισμό της επιχειρηματικής ελευθερίας. Οι παραπάνω παραδοχές δεν τελούν σε αντίθεση αλλά εναρμονίζονται με τη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, σύμφωνα με την οποία τα φαρμακεία είναι ιδιότυπα καταστήματα όπου συνδυάζεται η εμπορική εκμετάλλευση με την υπεύθυνη επιστημονική δραστηριότητα και η επαγγελματική δραστηριότητα των φαρμακοποιών επιφυλάσσεται μόνο σε άτομα που έχουν τις κατάλληλες εγγυήσεις και τα προσόντα για την παροχή υπηρεσιών υγείας υψηλού επιπέδου (ΣτΕ Ολομ. 1804/2017, σκ. 13). Εξάλλου, η υποχρεωτική συμμετοχή του φαρμακοποιού σε φαρμακευτική ΕΠΕ με ποσοστό εταιρικής μερίδας μικρότερο του 50% δεν αντίκειται στη συνταγματικά προστατευόμενη επαγγελματική ελευθερία των φαρμακοποιών (άρθρο 5 παρ. 1 του Συντάγματος), καθώς δεν δύναται να θεωρηθεί ότι το Κράτος έχει την υποχρέωση να επιβάλλει ένα συγκεκριμένο, ευνοϊκό για το φαρμακευτικό επάγγελμα, τρόπο λειτουργίας των φαρμακευτικών επιχειρήσεων, όπως την παραφύλαξη της ιδιοκτησίας των λειτουργούντων φαρμακείων στους επιστήμονες φαρμακοποιούς. Ούτε η παροχή της δυνατότητας, σε πρόσωπα που δεν έχουν τα ίδια επαγγελματικά προσόντα με αυτά των φαρμακοποιών, να συμμετέχουν σε επιχείρηση εκμετάλλευσης φαρμακείων δύναται να θεωρηθεί ότι περιορίζει ουσιωδώς την επαγγελματική ελευθερία των φαρμακοποιών, καθώς οι φαρμακοποιοί, που δεν καθίστανται απλοί υπάλληλοι αλλά εταίροι στην οικεία επιχείρηση, παραμένουν κύριοι της πλέον σημαντικής συνισταμένης της εκμετάλλευσης φαρμακείου, ήτοι της παροχής του κατάλληλου φαρμάκου στον ασθενή, υπό την ιδιότητά τους ως επιστημονικώς υπευθύνων (εκάστου εξ αυτών) ενός καταστήματος φαρμακείου (πρβλ. ΣτΕ Ολομ. 3665/2005). Στο πλαίσιο άσκησης της εν λόγω δραστηριότητας, οι νομοθετικοί όροι πρόσβασης στο επάγγελμα του φαρμακοποιού και το υψηλό επίπεδο δεοντολογίας που απαιτείται από τους επιστήμονες φαρμακοποιούς, αποτελούν επαρκή εγγύηση για την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών τους είτε ως ελεύθερων επαγγελματιών είτε ως εταίρων ΕΠΕ εκμεταλλευόμενης φαρμακείο, με απώτερο σκοπό την προστασία της δημόσιας υγείας κατ’ άρθρο 21 παρ. 3 του Συντάγματος. Λαμβανομένων, όμως, ιδιαιτέρως υπόψη των γενομένων παγίως δεκτών από την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας αλλά και από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, περί της ανάγκης διασφαλίσεως της επαγγελματικής ανεξαρτησίας των υπεύθυνων φαρμακοποιών από τους ιδιοκτήτες φαρμακείου – μη φαρμακοποιούς, οι οποίοι και μόνο δύνανται να εγγυώνται για την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών τους, προβαίνοντας σε επιλογές, οι οποίες εξ ορισμού δεν είναι αμιγώς εμπορικές, το Τμήμα επισημαίνει ότι η συμμετοχή των φαρμακοποιών στις φαρμακευτικές ΕΠΕ σε ποσοστό 1/3 (33%) του εταιρικού κεφαλαίου θα διασφάλιζε για τους φαρμακοποιούς έναν πιο αποφασιστικό ρόλο στην, κατά τους κανόνες της οικείας επιστήμης και προς μείζονα διασφάλιση της δημόσιας υγείας, λειτουργία φαρμακευτικής επιχείρησης ευρισκόμενης υπό τον έλεγχο αδειούχου – μη φαρμακοποιού, χωρίς να αναιρεί το βασικό επιδιωκόμενο αποτέλεσματης μερικής απελευθέρωσης κλειστού επαγγέλματος. (Πρβλ. ΔΕΕ απόφαση της 19.5.2009 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-171/07, C-172/07 Apothekerkammer des Saarlandes, ECLI:EU:C:2009:316, ECLI:EU:C:2007:311 και στην υπόθεση C-531/06, Επιτροπή/Ιταλία, ECLI:EU:C:2009:315, επίσης ΣτΕ Ολομ. 3313-14/2014, Ολομ. 228-229, 420-424/2014, Ολομ. 2204-24/2010, Ολομ. 475/1989 και ΣτΕ 3133/2013, 1973-77/2013). Κατά τη γνώμη, όμως, των Συμβούλων Χ. Ντουχάνη και Μ. Σωτηροπούλου, το προβλεπόμενο στο σχέδιο ποσοστό 20% της υποχρεωτικής συμμετοχής φαρμακοποιού σε φαρμακευτική ΕΠΕ, ιδρυθείσα από μη φαρμακοποιό, είναι νόμιμο και επαρκές για τη διασφάλιση της επαγγελματικής ανεξαρτησίας των φαρμακοποιών.
- Οι ρυθμίσεις του άρθρου 2 του υπό επεξεργασία σχεδίου, με τις οποίες τίθενται περιορισμοί στην επιχειρηματική ελευθερία των αιτούντων την άδεια φαρμακείου, συναρτώμενοι με την τήρηση ορισμένων διαδικασιών και όρων αδειοδότησης φαρμακείου (θέσπιση κωλυμάτων απόκτησης της ιδιότητας εταίρου σε φαρμακείο, υποχρεωτικών προσόντων για την απόκτηση άδειας φαρμακείου, ανώτατου αριθμού αδειών φαρμακείου ανά φαρμακοποιό και ανά εταίρο), δεν αντίκεινται στο Σύνταγμα, στο μέτρο που οι τιθέμενοι περιορισμοί είναι πρόσφοροι, αναγκαίοι και κατάλληλοι για την προστασία της δημόσιας υγείας από τη δραστηριότητα προσώπων που, χωρίς να διαθέτουν τα επαγγελματικά εχέγγυα του φαρμακοποιού, θα ηδύναντο να προτάξουν τα συγκεκριμένα, απαριθμούμενα στη διάταξη, επιχειρηματικά τους συμφέροντα έναντι των συμφερόντων των ασθενών (βλ. την αιτιολογική έκθεση στην τροπολογία του Υπουργείου Υγείας επί του σχεδίου νόμου 4509/2017 [άρθρο 64], καθώς και το αιτιολογικό υπόμνημα που συνοδεύει το παρόν σχέδιο διατάγματος).
- Τα στοιχεία 1Α, 1Β, 1Η, 1Θ, 1Ι του προοιμίου πρέπει να διαγραφούν ως περιττά, τα υπόλοιπα δε στοιχεία της παραγράφου 1 του προοιμίου πρέπει να αναριθμηθούν αναλόγως, με τη χρήση μικρών (πεζών) γραμμάτων.
- Το προοίμιο του προτεινόμενου σχεδίου πρέπει να συμπληρωθεί στο τέλος με τον αριθμό της παρούσας γνωμοδότησης του Συμβουλίου της Επικρατείας.
- Στο άρθρο 2 παρ. 5β του προτεινόμενου σχεδίου οι λέξεις «σύμφωνα με την παρούσα» πρέπει να αντικατασταθούν από τις λέξεις «σύμφωνα με το παρόν»
- Στο άρθρο 2 παρ. 5γ του προτεινόμενου σχεδίου η λέξη «ρητά» πρέπει να διαγραφεί από τη δεύτερη πρόταση και να αντικατασταθεί από τη λέξη «απολύτως».
- Στο άρθρο 2 παρ. 5γ iv του προτεινόμενου σχεδίου επισημαίνεται ότι η διάταξη που θεσπίζει απόλυτη απαγόρευση συμμετοχής ως εταίρου, σε εταιρείες που λειτουργούν φαρμακείο, φυσικού ή νομικού προσώπου που μετέχει υπό οποιαδήποτε ιδιότητα σε εταιρείες ιδιωτικών διαγνωστικών εργαστηρίων, σε φαρμακευτικές εταιρείες κ.ο.κ., εφόσον καθ’ όλη τη χρονική περίοδο από την έναρξη έως την παύση λειτουργίας του φαρμακείου και ως προς την εταιρεία στηνοποία μετέχει το φυσικό πρόσωπο «είναι ή υπήρξε κύριος αριθμού μετοχών που το κατατάσσουν ή κατέτασσαν μεταξύ των δέκα μεγαλύτερων μετόχων της εταιρείας», ενδέχεται να δημιουργήσει προβλήματα στην εφαρμογή της, διότι συναρτά την ιδιότητα του κύριου μετόχου με ενέργειες τρίτων προσώπων (αγορές, πωλήσεις μετοχών), ενίοτε βραχείας διάρκειας, που δεν υπόκεινται καθ’ οιονδήποτε τρόπο στον έλεγχο των συγκεκριμένων προσώπων, ενώ μπορεί νασυνεπάγεται αναδρομικές ή επιγενομένως ανακύπτουσες ακυρότητες. Συνακόλουθα, το περιεχόμενο των εδαφίων αα και ββ πρέπει να επανεξετασθεί, με την πρόβλεψη, ενδεχομένως, άλλων κατάλληλων ρυθμίσεων.
- Στο άρθρο 2 παρ. 5γv) πρέπει να διαγραφεί η απόστροφος από τις φράσεις «εξ αίματος» και «εξ αγχιστείας».
- Στο άρθρο 2 παρ. 5δ η λέξη «συστηνόμενες» πρέπει να αντικατασταθεί από τη λέξη «συνιστώμενες».
Η παρούσα γνωμοδότηση εκδόθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 2018.
Ο Πρόεδρος του Ε΄ Τμήματος Η Γραμματέας
Αθ.Ράντος Κ. Γκιώκα
Πηγή : http://www.dsanet.gr/Epikairothta/Nomologia/ste26_18.htm