Το γενικότερου ενδιαφέροντος ζήτημα της ερμηνείας των άρθρων 31 και 33 του ΚΕΔΕ, αναφορικά με τις προϋποθέσεις επιβολής κατάσχεσης από το Δημόσιο εις χείρας τράπεζας ως τρίτης επί τραπεζικού λογαριασμού, περιέχοντος καταθέσεις από μισθούς, συντάξεις, επιδόματα, στην περίπτωση κατά την οποία ο οφειλέτης του Δημοσίου δεν έχει προηγουμένως δηλώσει τον καταθετικό του λογαριασμό ως ακατάσχετο, και στην συνεπεία τούτου βεβαίωση της οφειλής κατά της τράπεζας θα κληθεί να αντιμετωπίσει το Συμβούλιο της Επικρατείας μετά την αίτηση της Εθνικής Τράπεζας κατ΄ επίκληση του άρθρου 1 παρ. 1 του Ν. 3900/2010, να εισαχθεί στο ΣτΕ η ανακοπή την οποία έχει ασκήσει ενώπιον του Διοικητικού Πρωτοδικείου Κοζάνης και στρέφεται κατά πράξης του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Κοζάνης περί βεβαιώσεως οφειλής καταθέτη της, ύψους 25.140,46 ευρώ, σε βάρος της, κατόπιν επιβολής κατασχεσης εις χείρας της ως τρίτης, σε τραπεζικό λογαριασμό στον οποίο κατατίθενται συντάξεις του οφειλέτη του δημοσίου, πριν ο εν λόγω λογαριασμός δηλωθεί ως ακατάσχετος, κατ’ άρθρο 31 παρ. 2 ΚΕΔΕ.
Σημειώνεται ότι σύμφωνα με το άρθρο 31 παρ.2 του ΚΕΔΕ, «καταθέσεις σε πιστωτικά ιδρύματα σε ατομικό ή κοινό λογαριασμό είναι ακατάσχετες μέχρι του ποσού των χιλίων διακοσίων πενήντα (1.250) ευρώ μηνιαίως για κάθε φυσικό πρόσωπο και σε ένα μόνο πιστωτικό ίδρυμα», ενώ σύμφωνα με το άρθρο 33 ΚΕΔΕ «εάν ο τρίτος δεν προβεί σε δήλωση ή προβεί εκπρόθεσμα ή χωρίς την τήρηση του τύπου που προβλέπεται από το άρθρο 32 του παρόντος, λογίζεται οφειλέτης του Δημοσίου για το σύνολο της απαίτησης, για την οποία επιβλήθηκε η κατάσχεση, εκτός αν αυτός αποδείξει ότι δεν οφείλει στον καθ`ου ή ότι η οφειλή του είναι μικρότερη από την απαίτηση του Δημοσίου, οπότε απαλλάσσεται ή ευθύνεται μέχρι του ύψους της οφειλής του, κατά περίπτωση».
