ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ - ΔΙΚΑΙΟ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ & ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ" subheadline="<span class="btArticleDate">15 Ιουλίου 2016</span><a href="https://pierrouattorneys.eu/%ce%b5%ce%b9%cf%81%ce%bb%ce%b1%ce%bc-482016-%ce%bf%ce%bc%cf%8c%cf%81%cf%81%cf%85%ce%b8%ce%bc%ce%b7-%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9%cf%81%ce%af%ce%b1/#comments" class="btArticleComments">0</a>" font="" font_weight="" font_size="" color_scheme="" color="" align="" url="" target="_self" html_tag="h1" size="extralarge" dash="top" el_id="" el_class="" el_style="" supertitle_position="" ignore_fe_editor="true"]

ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΛΑΜΙΑΣΠρόεδρος: Θ. Χόντζιας, Ειρηνοδίκης

Δικηγόροι: Κ. Μπαρούτας, Κ. Λιανός

ΟΜΟΡΡΥΘΜΗ ΕΤΑΙΡΙΑ. Πληρωμή εταιρικού χρέους από εταίρο εξ ιδίων κεφαλαίων, πέραν της μερίδας συμμετοχής του. Η σχετική αξίωσή του, κατά το στάδιο της εκκαθάρισης, δεν ασκείται κατά των λοιπών εταίρων αναγωγικά. Αποτελεί κονδύλιο στον λογαριασμό της εκκαθάρισης και η αξίωσή του υφίσταται κατά της εταιρίας, προς την οποία οφείλουν να καταβάλουν οι λοιποί εταίροι τα αναλογούντα σε αυτούς ποσά. Διάρκεια σταδίου εκκαθάρισης. Η εταιρία συνεχίζει να υφίσταται και νομιμοποιείται ενεργητικά και παθητικά για τις σχετικές δίκες, εκπροσωπούμενη από τον εκκαθαριστή. Διμελής ομόρρυθμη εταιρία σε στάδιο εκκαθάρισης. Εκατέρωθεν αγωγή και ανταγωγή των εταίρων για απόδοση καταβολών που έκαναν για λογαριασμό της εταιρίας και απόδοση κερδών. Απορρίπτονται ως απαράδεκτες η αγωγή και ανταγωγή, λόγω έλλειψης παθητικής ή/και ενεργητικής νομιμοποίησης.

Διατάξεις: άρθρα 249 Ν 4072/2012, 759, 783 ΑΚ

Από τις διατάξεις των αρ. 249 Ν 4072/2012 (πρώην 22 ΕΝ), 481, 487, 783 και 759 του ΑΚ συνάγεται ότι ο πληρώσας εταιρικό χρέος ομόρρυθμος εταίρος έχει δικαίωμα αναγωγής κατά των λοιπών εταίρων, όχι για το συνολικό ποσό που κατέβαλε, αλλά για το επί πλέον της μερίδας του καταβληθέν ποσό, για το οποίο ενέχονται οι λοιποί εταίροι έναντι αυτού κατά τον λόγο της εταιρικής τους μερίδας (βλ. και ΑΠ 1205/2001 ΕλλΔνη 43,137, ΕφΠατρ 114/2005 Nomos, ΕφΑθ 5395/1999 ΕλλΔνη 40,1603). Όμως, όταν η εταιρία βρίσκεται στο στάδιο της εκκαθάρισης προσήκει διαφορετική λύση. Κατά τη διάρκεια του εν λόγω σταδίου, κατά το οποίο, σύμφωνα με το αρ. 72 του ΑΚ, η εταιρία θεωρείται ότι υπάρχει μόνο για την ανάγκη και τον σκοπό της εκκαθαρίσεως, οι εταίροι δεν μπορούν να ασκήσουν τις αξιώσεις που πηγάζουν από την εταιρική σχέση στρεφόμενοι κατά της εταιρίας ή των συνεταίρων τους. Οι αξιώσεις αυτές, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται και η προερχομένη από την καταβολή, στην οποίαν προβαίνει ο εταίρος με δικά του χρήματα για την εξόφληση εταιρικού χρέους, πρέπει να αποτελέσει κονδύλιο στον λογαριασμό της εκκαθαρίσεως, για να κριθεί εάν και ποιο ποσό δικαιούται να λάβει τελικά κάθε εταίρος κατά τη διανομή (ΕφΘεσ 2332/2006 ΕπισκΕΔ 2006,1193, ΕφΑθ 27/2004 ΕπισκΕΔ 2004,449, ΕφΘεσ 142/2003,349, ΕφΘεσ 301/1998 ΕπισκΕΔ 1998,497, ΕφΚρ 212/1997 ΕΕμπΔ ΜΗ,719, ΕφΠατρ 688/1996 ΑχΝομ 1997,31 ΕφΑθ 175/1990 ΕλλΔνη 32,162, ΕφΑθ 5453/1985 ό.π., ΕφΠειρ 715/1985 ΕΕμπΔ ΛΣΤ,654, ΕφΑθ 7186/1976 ό.π. Ελ. Λεβαντή, Δίκαιον των Εμπορικών Εταιριών, έκδ. 1985, τομ. Α΄, σελ. 266, Γεωργιάδη-Σταθόπουλου, ΑΚ, τομ. Δ΄, έκδ. 1981, σελ. 137, παρ. 13). Στην περίπτωση δε που, κατά την εκκαθάριση, δεν υπάρχει ή δεν επαρκεί η εταιρική περιουσία για την ικανοποίηση των εταιρικών πιστωτών, τότε, κατά το άρθρο 783 του ΑΚ σε συνδυασμό με το άρθρο 249 Ν 4072/2012, η εταιρία μπορεί να στραφεί κατά των εταίρων για την κάλυψη των εταιρικών χρεών, κατά τον λόγο της μερίδας συμμετοχής του καθενός στις ζημιές. Η σχετική αξίωση, η οποία, κατά τα άνω, ανήκει στην εταιρία και όχι στους εταίρους ατομικά, ασκείται από τον εκκαθαριστή (βλ. και Ελ. Λεβαντή, οπ.αν., σελ. 276, Γεωργιάδη-Σταθόπουλου, οπ.αν. παρ. 12). Εάν, παρόλα αυτά, εταίρος (μη διαχειριστής) πληρώσει από την ατομική του περιουσία, εταιρικά χρέη, πέραν της μερίδας συμμετοχής του, δεν μπορεί, κατά το στάδιο της εκκαθάρισης να στραφεί κατά συνεταίρου του. Αυτό που δύναται να πράξει είναι να ασκήσει κατ’ αυτού πλαγιαστική αγωγή ζητώντας η σχετική καταβολή να γίνει προς την εταιρία, κατά της οποίας υφίσταται η σχετική αξίωση του (βλ. και Γεωργιάδη-Σταθόπουλου, οπ. αν. παρ. 13).

Περαιτέρω, κατά το στάδιο της εκκαθάρισης γίνεται η ρευστοποίηση του ενεργητικού, η διαπίστωση και εξόφληση των χρεών, η απόδοση των εισφορών και η διανομή μεταξύ των εταίρων του καθαρού ενεργητικού της εταιρικής περιουσίας, που τυχόν απομένει μετά την εξόφληση των εταιρικών χρεών και την απόδοση των εισφορών. Το στάδιο της εκκαθάρισης δεν παύει πριν εξοφληθούν όλες οι υποχρεώσεις της εταιρίας. Εάν μετά τη λήξη των εργασιών της εκκαθάρισης, διαπιστωθεί η ύπαρξη εταιρικής απαίτησης ή εταιρικού χρέους, τότε επαναλαμβάνονται οι εργασίες εκκαθάρισης και συνεχίζεται η εκπροσώπηση της εταιρίας από τον εκκαθαριστή. Κατά το στάδιο δε αυτό, φορέας των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων της εταιρίας είναι το νομικό πρόσωπο αυτής, το οποίο και κινεί τις σχετικές δίκες, εκπροσωπούμενο από τον εκκαθαριστή (βλ. και ΑΠ 1036/2007 Nomos, ΑΠ 96/2005 ΔΕΕ 2005,819, ΑΠ 1427/2000 ΕΕμπΔ 2001,70, ΑΠ 120/1998 ΕλλΔνη 39,570, ΑΠ 1410/1996 ΕλλΔνη 38,1107, ΕφΑθ 1410/2013 ΕλλΔνη 2013,1395, ΕφΑθ 1902/2012 Nomos, ΕφΑθ 2308/2011 ΕλλΔνη 2012,213,513, ΕφΑθ 1127/2011 ΔΕΕ 2011,1030, ΕφΠατρ 75/2008 ΑχΝομ 2009,419, ΠΠρΑθ 3119/2010, ΠΠρΑθ 5438/2010 Nomos).

Από τις συνδυασμένες διατάξεις των αρ. 249 Ν 4072/2012 (πρώην 22 του ΕμπΝ), 72, 759, 777 εδ. α΄ 780 εδ. α΄, 781, 782 και 784 του ΑΚ προκύπτει ότι οι εταιρίες με νομική προσωπικότητα, όπως είναι και οι ομόρρυθμες και ετερόρρυθμες εταιρίες που τήρησαν τις διατυπώσεις δημοσιότητας (αρ. 251 Ν 4072/2012, πρώην 42 ΕμπΝ), έχουν δική τους περιουσία. Διατηρούν δε τη νομική προσωπικότητα τους μέχρι του πέρατος της εκκαθάρισης και για τις ανάγκες αυτής. Κύριος των εισφορών των εταίρων, αλλά και των αποκτημάτων από τη διαχείριση και γενικότερα φορέας των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων που αποτελούν την εταιρική περιουσία, μέχρι τη ρευστοποίηση και τη διανομή αυτής, είναι το νομικό πρόσωπο της εταιρίας. Συνεπώς, σύμφωνα και με τον συνδυασμό των αρ. 64 και 68 του ΚΠολΔ, μόνο αυτή (η εταιρία) ως νομικό πρόσωπο, νομιμοποιείται ενεργητικώς και παθητικώς, να μετέχει στις σχετικές δίκες. Αντίθετο συμπέρασμα δεν μπορεί να συναχθεί από τη διάταξη του αρ. 249 Ν 4072/2012 (πρώην 22 του ΕμπΝ), γιατί το ρυθμιζόμενο από αυτή ζήτημα, της εις ολόκληρον ευθύνης των ομορρύθμων εταίρων, ανάγεται μόνο στην παθητική και όχι στην ενεργητική νομιμοποίηση αυτών (βλ. και ΑΠ Ολ 1/1994, ΑΠ 1947/2006 ΔΕΕ 2007,446, ΕφΛαρ 485/2006 ΕπισκΕΔ 2006,1125, ΕφΑθ 7603/2005 ΕλλΔνη 2006,569). […]

Ο ενάγων, με την υπό κρίση αγωγή του, εκθέτει ότι με το από 1.3.2010 ιδιωτικό συμφωνητικό σύστασης ομορρύθμου εταιρίας, το οποίο δημοσιεύθηκε νόμιμα, συστήθηκε μεταξύ των διαδίκων η ομόρρυθμη εταιρία με την επωνυμία «Γ.Π.-Η.Π. ΟΕ» και τον διακριτικό τίτλο «…» και ότι δυνάμει του ως άνω συμφωνητικού διαχειριστής της εταιρίας ήταν ο εναγόμενος. Ότι την 17.4.2012, για τους λόγους και με τον τρόπο που αναφέρει στην υπό κρίση αγωγή του, κατήγγειλε την ως άνω εταιρία, η οποία λύθηκε και ότι με τη συναίνεση του εναγομένου ορίσθηκε εκκαθαριστής της άνω εταιρίας ο μέχρι τότε λογιστής της […] η εταιρία διαθέτει στο ταμείο της το ποσό των 30.096,67 ευρώ, το οποίο ευρίσκεται στα χέρια του εναγομένου διαχειριστή της και ότι το ήμισυ του ποσού αυτού πρέπει να αποδοθεί από τον εναγόμενο στον ενάγοντα. Ότι προέκυψε επιπλέον, από την έκθεση εκκαθάρισης, ότι ο ίδιος (ο ενάγων) κατέβαλε εξ ιδίων κεφαλαίων για οφειλές της εταιρίας το συνολικό ποσό των 5.625,63 ευρώ, όπως ειδικότερα αναλύεται στο υπό κρίση δικόγραφο και ότι για τον λόγο αυτόν ο εναγόμενος οφείλει να του καταβάλει το μισό του ποσού αυτού. Ότι επιπλέον η εταιρία έχει ως την ημέρα κατάθεσης της υπό κρίση αγωγής ληξιπρόθεσμες οφειλές προς τρίτους, και συγκεκριμένα οφείλει α) στη ΔΟΥ το ποσό του ΦΠΑ του α’ τριμήνου του έτους 2011 ανερχόμενο στο ποσό των 8,365,92 ευρώ πλέον προσαυξήσεων 1,5% για κάθε μήνα καθυστέρησης και β) στον λογιστή της το ποσό των 1,000,00 ευρώ. Για τους λόγους αυτούς, και συγκεκριμένα λόγω αδικαιολόγητου πλουτισμού για το ποσό των 15.048,33 ευρώ, και λόγω της εταιρικής σύμβασης για το ποσό των 2.812,82 ευρώ, άλλως λόγω αδικαιολογήτου πλουτισμού του εναγομένου (για το τελευταίο ποσό), άλλως σύμφωνα με τις διατάξεις για τη διοίκηση αλλοτρίων κατά τα ειδικότερα αναφερόμενα στην υπό κρίση αγωγή, ζητεί ο ενάγων να του καταβάλει ο εναγόμενος το συνολικό ποσό των 17.861,15 ευρώ με τον νόμιμο τόκο υπερημερίας από την επομένη της επίδοσης της υπό κρίσης αγωγής μέχρι την εξόφληση, να κηρυχθεί η παρούσα απόφαση προσωρινώς εκτελεστή και να καταδικασθεί ο εναγόμενος στην καταβολή της δικαστικής του δαπάνης. Μ’ αυτό το περιεχόμενο και αίτημα η ένδικη αγωγή αρμόδια καθ’ ύλην και κατά τόπο φέρεται προς συζήτηση στο παρόν Δικαστήριο (14 παρ. 1α, 22 ΚΠολΔ) κατά την τακτική διαδικασία (αρ. 215 επ. ΚΠολΔ) και είναι ορισμένη.

Περαιτέρω, ο εναγόμενος άσκησε με τις προτάσεις του ανταγωγή (άρθρο 268 ΚΠολΔ), με την οποία ισχυρίζεται ότι με το παραπάνω ιδιωτικό συμφωνητικό σύστασης ομορρύθμου εταιρίας, το οποίο δημοσιεύθηκε νόμιμα, συστήθηκε μεταξύ των διαδίκων η ως άνω ομόρρυθμη εταιρία και ότι δυνάμει του ως άνω συμφωνητικού διαχειριστής της εταιρίας ήταν ο ίδιος. Ότι η ως άνω εταιρία λύθηκε και τέθηκε σε εκκαθάριση με κοινή συμφωνία των διαδίκων και ότι ορίσθηκε με κοινή τους συμφωνία εκκαθαριστής. Ότι την 27.4.2012 υπέγραψε δήλωση αναγνώρισης της πραγματοποιηθείσας εκκαθάρισης με την επιφύλαξη όμως της προσκόμισης από αυτόν σχετικών με την εκκαθάριση αποδείξεων. Ότι ο ίδιος κατέβαλε για λογαριασμό της εταιρίας τα αναφερόμενα στις προτάσεις-ανταγωγή του ποσά σε τρίτους για οφειλές της εταιρίας και ότι, ως εκ τούτου, οφείλει ο ενάγων-αντεναγόμενος να του αποδώσει το ήμισυ των ποσών αυτών κατά τα ειδικότερα αναφερόμενα στην ανταγωγή. Ότι, επιπλέον, ο ενάγων-αντεναγόμενος έλαβε από έσοδα της εταιρίας το ποσό των 3.720,00 ευρώ, ενώ ιδιοποιήθηκε για δικό του λογαριασμό τον οικίσκο που είχε αγοράσει η ως άνω εταιρία, του οποίου η αξία ανέρχεται στο ποσό των 3.000,00 ευρώ κι ότι, ως εκ τούτου, οφείλει ο ενάγων-αντεναγόμενος να του καταβάλει και το ήμισυ των ποσών αυτών ανερχόμενο στο ποσό των 3.360,00 ευρώ. Για τους λόγους αυτούς, αρνούμενος την αγωγή, ζητεί να υποχρεωθεί ο ενάγων-αντεναγόμενος να του καταβάλει το συνολικό ποσό των 11.876,36 ευρώ, όπως μερικότερα αυτό αναλύεται στην υπό κρίση ανταγωγή, και να καταδικασθεί ο τελευταίος στην καταβολή της δικαστικής του δαπάνης. Με τέτοιο περιεχόμενο και αιτήματα η ανταγωγή αρμόδια φέρεται προς συζήτηση στο παρόν Δικαστήριο (άρθρα 14 παρ. 1α, 31, 268 ΚΠολΔ) κατά την τακτική διαδικασία (αρ. 215 επ. ΚΠολΔ) και είναι ορισμένη.

Η ως άνω αγωγή, όμως, πρέπει να απορριφθεί αυτεπαγγέλτως, κατά τα αναφερόμενα στη μείζονα σκέψη της παρούσας, ως απαράδεκτη λόγω έλλειψης παθητικής νομιμοποίησης του εναγόμενου, όσον αφορά το αιτούμενο ποσό των 2.812,82 ευρώ, καθότι, σύμφωνα με τα ιστορούμενα στην αγωγή, η εταιρία, την οποία είχαν συστήσει οι διάδικοι, λύθηκε και, επομένως, εισήλθε αυτοδικαίως στο στάδιο της εκκαθάρισης, στο οποίο και εξακολουθεί να ευρίσκεται, εφόσον δεν εκτίθεται στη αγωγή ότι οι εργασίες της έχουν περαιωθεί, αλλά, κυρίως, επειδή εκτίθεται ότι συνεχίζουν να υφίστανται τα αναφερόμενα στην αγωγή (και παραπάνω) χρέη προς τη ΔΟΥ και προς τον λογιστή της εταιρίας, τα οποία σε κάθε περίπτωση εμποδίζουν την περάτωση της εκκαθάρισης κατά τα παραπάνω αναφερθέντα. Συνεπώς, σύμφωνα με τα διαλαμβανόμενα στην ανωτέρω μείζονα πρόταση, η ως άνω ομόρρυθμη εταιρία, η οποία δεν έχει παύσει να υφίσταται ως νομικό πρόσωπο κατά το στάδιο της εκκαθάρισης, εξακολουθεί να νομιμοποιείται παθητικώς για τις επίδικες ως άνω απαιτήσεις των 2.812,82 ευρώ, οι οποίες, ως αξιώσεις εταίρων μεταξύ τους από την εταιρική σχέση, δεν μπορούν να επιδιωχθούν αυτοτελώς σε αυτό το στάδιο, αλλά πρέπει να ελεγχθούν ως κονδύλια του λογαριασμού της εκκαθάρισης, προκειμένου, μετά την ολοκλήρωσή της, να κριθεί αν άλλωστε, υπάγονται στις απαιτήσεις εταίρων από την εταιρική σχέση.

Η υπό κρίση αγωγή, όμως, κρίνεται απορριπτέα ως απαράδεκτη και λόγω έλλειψης ενεργητικής νομιμοποίησης, όσον αφορά το αιτούμενο ποσό των 15.048,33 ευρώ, καθώς το ποσό αυτό, κατά τα ανωτέρω στη μείζονα σκέψη της παρούσας αναφερόμενα, ως εταιρικό κέρδος, πριν τη διανομή του, είναι μέρος της εταιρικής περιουσίας και, ως εκ τούτου, μόνο η εταιρία νομιμοποιείται να ασκήσει τη σχετική αγωγή σε βάρος του εναγομένου, γιατί αυτή είναι η αμέσως ζημιωθείσα και όχι ο ενάγων ομόρρυθμος εταίρος, ο οποίος, μάλιστα, δεν αναφέρει ότι την ασκεί εν προκειμένω πλαγιαστικά και ότι ζητεί την καταβολή του ποσού αυτού στην εταιρία. Όπως αναφέρεται δε και πιο πάνω, ακόμα και στην περίπτωση που είχαν περατωθεί οι εργασίες της εκκαθάρισης (εν προκειμένω βέβαια δεν περατώθηκαν), αυτές επαναλαμβάνονται αν διαπιστωθεί η ύπαρξη εταιρικής απαίτησης, όπως η ως άνω επίδικη. Για τους ίδιους λόγους, πρέπει να απορριφθεί και η ως άνω ανταγωγή ως απαράδεκτη λόγω έλλειψης παθητικής νομιμοποίησης του αντεναγομένου, όσον αφορά το ποσό των 8.516,36 ευρώ και λόγω έλλειψης ενεργητικής νομιμοποίησης του αντενάγοντος, όσον αφορά το ποσό των 3.360,00 ευρώ. Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, πρέπει τόσο η αγωγή όσο και η ανταγωγή να απορριφθούν ως απαράδεκτες και να συμψηφιστεί η δικαστική δαπάνη λόγω μερικής νίκης και μερικής ήττας κάθε διαδίκου (άρθρο 178 ΚΠολΔ).

(Απορρίπτει αγωγή και ανταγωγή.)

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

https://pierrouattorneys.eu/wp-content/uploads/2021/07/PIERROU_small-copy.png
Εμμανούηλ Μπενάκη 8, Αθήνα, Τ.Κ. 10564
Λαγκαδά 2, Θεσσαλονίκη, T.K. 546 30
Παπαδήμα Αντωνίου 1, Κομοτηνή, T.K. 69132
210 321 9797-8

Ακολουθήστε μας:

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Προσαρμογή & Φιλοξενία από την Impulse, Web Design, Web Hosting

Copyright © Pierrou Attorneys 2021

error: Content is protected !!